Het kabinet Terpstra-Dijkstal I
Bij lezing van het eindverslag en de bijlage van Hare Majesteits informateur Herman Tjeenk Willink kon ik het gevoel niet onderdrukken dat ik dit verhaal al eens eerder gelezen had. Het doet zowel qua inhoud als qua toonzetting namelijk verdacht veel denken aan linksliberale pamfletten als Benoemen en Bouwen (Doekle Terpstra) en Een Land, Een Samenleving (Hans Dijkstal). Het ademt dezelfde geest van wat toen de 'normalisering' werd genoemd - de wanhopige poging van een autistische bestuurlijke elite om de geest van de polarisatie weer terug in de fles te proppen. Onder het mom van de bescherming van de grondrechten worden al diegenen die problemen met de massaimmigratie en de multiculturele samenleving willen aankaarten keihard buitengesloten. In de aldus geschapen debatvrije ruimte kan vervolgens in alle rust wordt voortgebouwd aan het multiculturele, transnationale paradijs op aarde. Zoals ik destijds al eens schreef, komt de strategie van benoemen en bouwen in feite neer op culturele capitulatie:
De door de negen voorgestelde aanpak is in feite een voortzetting van het oude multiculturele beleid van eindeloze concessies aan de nieuwkomer. Dat beleid heeft ertoe geleid dat Nederlandse normen, waarden en gebruiken stukje bij beetje zijn opgeofferd aan de vraatzucht van het radicale smaldeel van de islamitische nieuwkomers.
Een van de medeondertekenaars van het pamflet Een Land Een Samenleving, Jacques Wallage, mag nu namens Hare Majesteit de Koningin de komst van het kabinet Terpstra-Dijkstal I gaan voorbereiden. Terug naar de polderpolitiek, waarin het Europese samenwerkingsideaal weer uit volle overtuiging wordt uitgedragen en de problemen van de massaimmigratie keurig onder het tapijt worden geschoven. Zo benoemen we wat ons bindt en bouwen we samen een multicultureel paradijs op aarde - een sterk Nederland in een sterk Europa. Hallelujah broeders, looft het progressieve vooruitgangsgeloof!
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
