Zo horen we om te gaan met gehandicapten.
Bij ASVZ De Merwebolder in Sliedrecht leeft Brandon op, zo merkte Petra vanaf dag één op. Hij heeft een vaste begeleider, twee huisgenoten en een eigen kamer. Hij geniet zichtbaar van zijn vrijheid. Twee keer per week doet hij klusjes bij twee voetbalamateurclubs in de regio. Hij maakt de toiletten schoon, dweilt de vloer en zeemt de ramen.
Waarom ik dit hartverscheurend noem? Omdat dit blijkbaar een speciale behandeling is. Voor Brandon, in ieder geval. Hij is tijdenlang behandeld als een dier; vastgebonden, hij kon zich niet vrijelijk bewegen. Sterker nog, hij kon geen eens gebruik maken van zijn kamer.
De manier waarop hij nu leeft is de manier waarop hij vanaf het begin behandeld moeten worden; menselijk.