Het Eurofascisme

Eurofascisme is een radicale, autoritaire and supranationalistische politieke ideologie. Eurofascisten streven ernaar om een allesoverheersende Europese “identiteit” te scheppen, gebaseerd op dienstbaarheid van allen jegens de Europese Unie. De EU zien zij als een organisch geheel, waarin individuen en staten niet zelfstandig zijn (en dat ook niet horen te zijn), maar samengebonden worden in één “gedeelde identiteit”.

Om dit te bereiken proberen Eurofascisten de samenleving te “zuiveren” van bewegingen, ideeën, mensen en systemen die zij als anti-Europees beschouwen. Voornamelijk anticentralisten en patriotten zijn het slachtoffer van deze grootschalige hetze, maar iedere groep en ieder individu die aangeeft onafhankelijkheid belangrijker te vinden dan Europese eenheid is een vijand in de ogen van de Eurofascisten.

Het Eurofascisme is fel gekant tegen nationale en regionale identiteiten, en tegen alle of bijna alle onafhankelijkheidsgerichte ideologieën en partijen. Het is anti-democratisch, anti-individualistisch, anti-liberaal, anti-parliamentair, anti-conservatief and anti-anarchistisch. Het omvat een zeer specifieke vorm van antikapitalisme, en is doorgaans ook fel antireligieus. Het verwerpt vrijheid, materieel geluk en zelfbeschikking, en richt zich in plaats daarvan op orde, discipline, gehoorzaamheid en “het collectief belang”.

Eurofascisten geloven de Europa sterk leiderschap en één collectieve identiteit nodig heeft, en dat de EU het instrument is om dit te bereiken. Ze geloven tevens dat de EU de wil en de capaciteit moet hebben om alle nationale en regionale identiteiten uit te vlakken, zodat niets de Europese collectieve identiteit in de weg kan staan.

Het Eurofascisme pleit voor het oprichten van een machtige centrale overheid voor de EU, die boven de nationale regeringen staat, en zonder hun toestemming besluiten kan nemen. Het einddoel is om de lidstaten te reduceren tot machteloze provincies van één Europese superstaat.

Hiertoe is volgens de Eurofascisten een Europese gelijkschakeling nodig (mogelijk gebaseerd op de “Gleichschaltung” in Nazi-Duitsland). Een centraal element van de gelijkschakeling is het garanderen van de “Europese solidariteit” in de vorm van enorme transfers van rijkdom van het ene land naar het andere. De succesvolle lidstaten moeten gedwongen worden om hun rijkdom af te geven aan de minder succesvolle staten.

De wensen van de mensen die deze rijkdom opbrengen moeten worden genegeerd, stellen de Eurofascisten. Zo nodig moet de rijkdom onder dreiging van (politiek of fysiek) geweld worden afgenomen. Alle middelen zijn geoorloofd om de solidariteit te dienen.

Op economisch vlak zijn Eurofascisten voorstanders van een staatsgestuurde, sterk gereguleerde economie. Deze economie staat (gereguleerd en streng beperkt) privé-bezit en private onderneming toe, maar “enkel als dit in dienst staat van de belangen van de EU als geheel”. Als dat volgens de Eurofascisten echter niet het geval is, moet de Europese superstaat alle nodige bevoegdheden naar zich toe trekken.

Eurofascisme eist een beleid van autarkie, in te voeren door middel van strenge handelsbeperkingen en hoge import- en exporttarieven. Gelijktijdig moeten bepaalde sectoren van de markt binnen de EU gesubsidieerd worden (bijvoorbeeld door middel van EU-landbouwsubsidies). Dit onderdeel van het Eurofascistische platform is al geheel ingevoerd in de EU.

Het Eurofascisme is vijandig tegenover vrijemarktkapitalisme, en vooral tegen speculatie. Dit wil men aanpakken door financiële instellingen te collectiviseren en een “bankenbelastingen” op alle financiële transacties te heffen.

De Eurofascistische ideologie is er al met al een van collectivisme en centralisme, gericht op culturele genocide van de nationale identiteit. De Eurofascisten zullen nergens voor terugdeinzen om hun “droom” tot werkelijkheid te maken. Zelf beschrijven ze hun visie als volgt: “Wij zijn er van overtuigd dat dit de eeuw van eenwording zal zijn, de eeuw van het collectief belang – een Europese eeuw.”

Ze werken hard aan hun heilstaat, en ze zijn al een heel eind.

Dit “encyclopedische artikel” is fictief. Maar niet zo fictief als u wellicht denkt. Het is bijna geheel gebaseerd op een Engelstalig Wikipedia-artikel over fascisme. Slechts enkele woorden en zinnen zijn aangepast, om een “Europese” in plaats van een “nationalistische” boodschap uit te dragen. Vervang alle verwijzingen naar Europa die u hierboven ziet door verwijzingen naar de natie-staat, en het is een kloppend stuk over fascisme.

Echter vervang het woord “Eurofascisme” door “Eurofilie”, en het is óók een angstaanjagend accuraat stuk over de pleitbezorgers van de Europese eenwording. Maakt u zich geen illusies: de Eurofascisten zijn onder ons. Ze noemen zich alleen niet zo.