Het echte klimwerk begint in de Tour de France

Het vervelendste aan de Tour de France is dat we steeds een jaar moeten wachten voordat een nieuwe editie begint.

De TDF is wat mij betreft het mooiste sportevenement van het jaar. En niet alleen van dít jaar, maar van íeder jaar. Ja, ik vind het WK en het EK voetbal ook fantastisch leuk om te volgen, maar de prestaties van voetballers van in het niet bij die van wielrenners in Le Tour. Elke dag weer moeten zij 200 (vaak +!) kilometers afleggen en dan ook nog eens in een moordend tempo. Vlakke etappe's zijn vaak levensgevaarlijk: de ene valpartij na de andere, en als er niet gevallen wordt dan moet men wel vechten tegen de keiharde wind die het nog lastiger maakt voor renners dan het al is.

En dan hebben we natuurlijk ook nog de bergen. Ah, de bergen. Het hooggebergte van Frankrijk. Eerst (dit jaar tenminste, volgend jaar andersom) de Pyreneeën, gevolgd door de Alpen. Renners zwoegen; aan de achterkant van het peleton vechten de zwaksten voor hun leven, aan de voorkant vechten de beste klimmers voor de dagzege én de overwinning in het algemene klassement.

De mond wijd open, het shirt een beetje opengeritst omdat het zo ongelooflijk warm is, water sproeiend over het hoofd om toch een béétje af te koelen, de rivalen inspecterend valt de sterkste dan aan. Nou ja, aanvallen... Feitelijk komt het er in de bergen op neer dat één (of een paar) van de renners nét iets langer kan doorgaan dan de anderen, net íéts meer kan. Het is een uitputtingsslag. De beste is niet de 'snelste', maar degene die het moordende tempo het langste volhoudt.

Hoewel de Tour vorige week zaterdag officiëel begon, begint het vandaag officieus. We zijn namelijk beland in bergenland; nog niet de echte hoge en stijle hellingen, maar toch zeker lastige beklimmingen van de vierde, derde, en, jawel, tweede categorie. Klassementsrenners zouden normaal gesproken in dit soort etappes niet in de problemen moeten komen, maar deze Tour is nog knotsgekker dan normaal; de ene na de andere kopman is de afgelopen dagen hard onderuit gegaan. Vrijwel iedereen kampt met een blessure. Alberto Contador - volgens velen dé favoriet - heeft al 1:30 achterstand op zijn grootste rivaal Andy Schleck. De kans is groot dat de Spanjaard vandaag iets gaat proberen; Schleck zal hoogstwaarschijnlijk gewoon meekunnen, maar geldt dat ook voor de geblesseerde 'favorieten', zoals Robert Gesink? Dat valt te bezien.

Nu we het toch over Gesink hebben: Neerlands grootste talent doet het, ondanks zijn valpartij en blessureleed, behoorlijk goed. Gisteren mocht hij voor de eerste keer de witte trui aantrekken; hij is namelijk de best geklasseerde jongere. Kan hij deze trui mee naar huis nemen? Het zou een geweldige prestatie zijn; voor hemzelf én voor zijn Raboploeg.

De kans is groot dat Johnny Hoogerland zijn bolletjestrui vandaag af zal moeten doen; maar zeker is dat niet. Het is en blijft immers de Tour de France. Hoogerland kon weleens boven zichzelf uitstijgen; misschien dat hij meespringt in een vroege ontsnapping en zo de benodigde punten bij elkaar schraapt. 

Hoe het ook zij, wat er ook gebeurt, en wie er ook wat wint, feit is dat de Tour alweer één week bezig is, we nog twee hebben te gaan, en ik met volle teugen geniet van het wielrengeweld. Wat een helden!