"Hallo zwarte mensen!" - Jan Dijkgraaf pakt politiek correcte Anousha Nzume aan met boek voor de gekleurde medemens

Het is het meest belachelijke boek ooit: "Hallo witte mensen" van Anousha Nzume. Gelukkig heeft Jan Dijkgraaf het perfecte antwoord.

Weldenkend Nederland wordt nu al een tijdje ziek van ene Anousha Nzume. Tot voor kort had helemaal niemand van haar gehoord, maar helaas, tegenwoordig is ze een begrip. Haar belangrijkste 'bijdrage' aan het maatschappelijke debat is dat ze ons blanken ervan wil overtuigen dat we ons vooral heel, heel, heel erg schuldig moeten voelen over ons 'white privilege.' U weet dat misschien niet, maar omdat u blank bent heeft u allerlei voordeeltjes die de gekleurde medemens niet heeft. En dat is een Grof Schandaal.

Dat zo'n vrouw vervolgens mag langskomen in allemaal programma's en bij allerlei kranten om haar racisme-evangelie daar te verspreiden is natuurlijk te triest voor woorden, maar weinig schokkend. De linkse media hebben nog nooit een zelfverklaard slachtoffer gezien waar ze niet mee sympathiseren. Dat jij en ik daar steeds bozer door worden -- al helemaal omdat we van zaken beschuldigd worden waar we niets mee van doen hebben -- laat deze quasi-verlichte lieden koud. Nzume, en politiek correcte nepjournalisten dus ook!, zijn goed, wij zijn fout. Want blank.

Columnist en voormalig lijsttrekker van GeenPeil Jan Dijkgraaf slaat nu terug naar dit soort gekkigheid. In "Hallo zwarte mensen (en olijfkleurigen)" (papieren versie hier) heeft Dijkgraaf een flink aantal van zijn beroemde "Briefjes van Jan" geselecteerd die gericht zijn aan gekleurde medemensen. Of, in Nzume's denkbeelden: zwarten.

In het voorwoord maakt Dijkgraaf meteen duidelijk dat deze bundel bedoeld is als een reactie op Nzume's belachelijke boek (de voorpagina is dan ook helemaal gekopieerd):

"In dit boek wil ik graag uitleggen," gaat Dijkgraaf verder, "hoe je als zwarte persoon je privilege kunt erkennen en hoe je door dat te begrijpen hopelijk ook racisme in de samenleving kunt inzien en aanvechten. En als je olijfkleurig bent (hoi, Tunahan!), ben je in dit boek gewoon zwart. Want iedereen die niet wit is, is zwart. In het zwart/wit denken van Anousha Nzume."

Vervolgens gaat het 200 pagina's los. Het ene briefje na het andere - het ene scherp, het andere humoristisch, weer een ander briefje cynisch -- verschijnt waarin Dijkgraaf steevast echte problemen benoemt... en de hypocrisie van politiek correcte racismeroepers aan de kaak stelt. Ahmed Aboutaleb, Tunahan Kuzu, Quinsy Gario, Tofik Dibi, Sylvana Simons en nog veel meer van dat soort types worden geconfronteerd met hun eigen woorden, hun daden, en, jawel, hun dubbelhartigheid. Want Dijkgraaf heeft overduidelijk een broertje dood aan dit soort figuren.

Of, op zijn GeenStijliaans gezegd: hij kotst op die lui.

Een uitstekend voorbeeld is Jans briefje aan Ahmed Marcouch van 15 december 2014:

Maar dan komt de crux:

Ook Rachid El Ghazoui aka Appa moet eraan geloven. Die had de 'moed' om Rutte "een pedofiel" te noemen, te roepen dat de holocaust "een fabeltje" is, en dat Anne Frank "een hoer" was. Dat zou hij, naar eigen zeggen, gedaan hebben om de hele wereld te laten weten dat, aldus Dijkgraaf, "de vrijheid die Hans Teeuwen claimde ook jouw vrijheid was." Vervolgens maakt Dijkgraaf duidelijk dat hij de vrijheid van meningsuiting steunt en dus niet zal roepen dat zo'n rapper de mond gesnoerd wordt, maar:

Ook dé professionele racismeroeper van ons land, Sylvana Simons, moet eraan geloven. Die beweerde dat blanke mensen wat meer historisch perspectief zouden moeten hebben. Want, u weet, als wij de geschiedenis bestuderen kunnen we maar tot één conclusie komen: namelijk dat het blanke ras vre-se-lijk is.

Maar Dijkgraaf kijkt ook naar andere delen van de geschiedenis. Zo was het hem opgevallen dat de Zuid-Afrikaanse president Jacob Zuma in 2012 een liedje zong bij de viering van het 100-jarig bestaan van de Zuid-Afrikaanse bevrijdingsbeweging ANC. Dat liedje heet Aw Dubula Ibhunu. In het Engels betekent dat: Shoot de Boer. Of in het Nederlands: "Vermoord de Witte." De tekst van het liedje, waar je Sylvana nooit over zal horen:

En zo gaat dat nog even door. Natuurlijk mag hij zo'n belachelijk liedje zingen, aldus Dijkgraaf, maar het steekt wel een beetje dat blanken vervolgens van racisme en haat beschuldigd worden. Zéker als je bedenkt dat er de afgelopen 15 jaar "meer dan 3000 [Boeren] zijn vermoord in het vredesparadijs van Nelson Mandela en zijn opvolgers." Maar ja, daar hoor je niemand over. Want blank.

Oh, en ja, Dijkgraaf stelt op spitsvondige wijze ook vast dat er natuurlijk wel degelijk een verband is tussen de integratieproblematiek en terrorisme... maar doet dat op de voor hem bekende cynische wijze. Met humor. Maar toch ook door problemen op indirecte wijze wel degelijk te benoemen. Zie zijn briefje aan terrorist Salah Abdeslam van 19 maart 2016:

En met dat ene laatste zinnetje vat hij de houding van de wegkijkende brigades én het zelfverklaarde slachtoffersgilde op meesterlijke wijze samen.

Kortom, het moge dan een 'bundeling' zijn van 'Briefjes' die eerder op al zijn website verschenen, maar juist door ze bij elkaar te brengen in één boek worden ze krachtiger dan ooit... en vormen ze een heerlijk weerwoord op de idioterie van Nzume en haar huilende ideologiegenoten.

Kopen dus. Vandaag nog. Het beste nieuws? Het kost je maar 2,99 euro. Da's zo goed als gratis. En voor mensen die liever een papieren versie hebben: ook die is er.