Guy Verhofstadt, de EU-waanzinnige

"Het is een goed moment om terug te blikken op de afgelopen 10 jaar van Europese integratie, waarbij er onmiskenbaar meer interne markt is gecreëerd. Maar dit is op de verkeerde manier gebeurd. Berucht zijn de voorbeelden van flesjes olie in restaurants, het geluid van grasmaaiers of stofzuigers en de hoeveelheid water die door een toilet mag spoelen. Voorbeelden van nutteloze EU-regelgeving. Vanuit technisch oogpunt hebben deze regels meer interne markt gecreëerd, maar economisch gezien bleken de kosten hoger dan de baten. Ondertussen zijn de grote belangrijke bouwplaatsen van onze economie door de Europese Commissie, het Parlement en de Raad schromelijk verwaarloosd”. (de Volkskrant, 10-6-14)

Nu denkt u dat deze woorden van Joost Niemöller of van mij zijn, maar nee. Nu is een echte kenner aan het woord. Iemand die de EU van binnenuit kent. Hij is de kandidaat van Rutte en van Pechtold voor het voorzitterschap van de Europese Commissie: de heer Guy Verhofstadt, een Belgische politicus van groot formaat, volgens velen. Ik zou zeggen, als hij dit allemaal durft op te schrijven dan wordt het tijd dat onze politici zich serieus moeten afvragen of zij met het EU-project verder moeten gaan.

Wie is deze Verhofstadt?
De man is geboren op 11 april 1953 (nu 61 jaar) in het Belgische Dendermonde. In juli 2004 trachtte Verhofstadt de overstap te maken van de nationale politiek naar de internationale politiek en stelde zich kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie, hierin gesteund door Gerhard Schröder en Jacques Chirac. Zijn kandidatuur botste gelukkig op een veto van Tony Blair, die Verhofstadts sterke Europese ideeën als bedreigend zag. Uiteindelijk won de Portugese premier José Manuel Durão Barroso het van Verhofstadt. Barroso was natuurlijk ook geen uitkomst, zoals Blair en wij allen gemerkt hebben. Nu probeert Cameron ons redden van Juncker. U ziet: de redding komt uit het Verenigd Koninkrijk. Verhofstadt is brildragend en heeft sluik haar dat steeds in zijn ogen valt. Zijn tanden staan uit elkaar en hij als een waanzinnige te keer gaat in het Europese Parlement wordt een ieder, ook de voorzitter, een beetje bang.

Verhofstadt versus Farage
Nu kunt u denken dat ik overdrijf, maar wat ik zojuist schreef kunt ook u zelf aanschouwen. In onderstaand filmpje durft hij Nigel Farage van de Engelse UKIP te schofferen en daarmee tevens 20 miljoen Engelsen. Let goed op wat hij zegt, dat de enige verkwisting van de EU het salaris is dat aan Nigel Farage wordt betaald. Let tevens op zijn taalgebruik. Het is ons geld, ons europa en van niemand anders. Hij probeert zijn aanval te motiveren met het feit dat, volgens hem, Farage vaak afwezig is bij vergaderingen van de EU. Iets dat hem uiteraard totaal niet aangaat.

Verhofstadt versus Orban
In dit filmpje is het nog beter te zien. De spreekstijl van een fanatieke EU-waanzinnige. Hij dreigt en zwaait met zijn handen, zijn blik op oneindig, verliest zijn zelfbeheersing en denkt dat hij beter weet dan de Hongaarse premier, goed voor de tweederde van de stemmen in Hongarije, wat goed is voor de Hongaren. De erudiete Orban is intelligent genoeg geweest om alleen minachtend te glimlachen naar deze kandidaat van Rutte en Pechtold.

Verhofstadt en een burgeroorlog
Het ergste wat Verhofstadt heeft gedaan, overigens tezamen met de heer Van Baalen, een afgezant van Rutte, is het afreizen naar Oekraïne drie maanden geleden om de pleinmensen in Kiev een hart onder de riem te steken. Zoals Van Baalen dat achteraf tracht te bagatelliseren. Maar de mensen op het plein zijn niet de enige die in Oekraïne leven. Oekraïne is een verdeeld land met vele bevolkingsgroepen. Ook wonen er veel Russen die liever met Poetin willen samenwerken dan met de EU. Na dit bezoek viel de regering van Oekraïne, begon een burgeroorlog en bezette Rusland de Krim. Niemand, noch de media, noch het Europese Parlement heeft Verhofstadt op het matje geroepen, maar ik denk dat hij en van Baalen op een eerlijk moment slapeloze nachten er van hebben. Door deze gevaarlijk actie staat de EU diametraal tegenover Rusland, met de steun van Obama. Een domme en gevaarlijke actie. Men kan niet eens dealen met een zwakke Assad, laat staan met het sterke Rusland.