De 'overeenkomst' tussen Groot-Brittannië en de EU is geen verdrag, maar een verzameling beloften die mogelijk helemaal niet gestand worden gedaan.
Zoals Ryan Bourne uitlegt op CityA.M.:
Despite what Cameron has claimed, as a matter of legal fact, even this new “thin gruel” UK-EU deal is not legally binding. As Vote Leave, Richard North and others have shown, it was agreed on an intergovernmental basis outside the EU treaty framework. This means it has no basis in EU law, and is reliant on the adoption of the measures in an unplanned and unspecified future treaty change. This might seem boring, but it matters. The pathetic “deal” represents nothing more than a series of clarifications and promises which might never happen, particularly given it relies on future leaders agreeing. Meanwhile, parts can be amended by the European Parliament or struck down by the European Court of Justice.
Met andere woorden, het 'verdrag' heeft geen basis in EU-wetten. Implementatie is volledig afhankelijk van een ongeplande en niet-specifieke mogelijke toekomstige verandering in het EU-verdrag. De 'deal' is dus niets meer dan een verzameling beloftes en verhelderingen die misschien nooit geïmplementeerd worden. Dat laatste is al helemaal het geval omdat implementatie afhankelijk is van de grillen van toekomstige leiders; mensen die weleens lak zouden kunnen hebben aan de afspraken.
Daar komt nog eens bij dat delen van het 'verdrag' kapot gemaakt kunnen worden door het Europees Parlement én het Europese Hof van Justitie.
Kortom: premier Cameron heeft niets. Groot-Brittannië's relatie met de EU is niet veranderd en zal waarschijnlijk ook niet veranderen. Hij heeft alleen een papiertje met daarop wat vage beloftes waarvan iedereen weet dat ze nooit ingelost zullen worden.
Geen wonder dat steeds meer Britten tegen voortgezet EU-lidmaatschap zijn:
https://twitter.com/britainelects/status/702256148989272065
Anders dan eurofielen en de boven-ons-gestelden denken zijn kiezers wel goed, maar niet gek. Ze herkennen een waardeloze deal als ze die zien. Dat is niet zo gek, natuurlijk: hoewel de meeste mensen niet veel verstand hebben van de politiek maken ze wel dagelijks deals met andere mensen. Dat doen ze voor hun werk, maar ook privé (bijvoorbeeld als ze iets kopen). Ze voelen het instinctief als er iets niet klopt. En dat is hier duidelijk zo.