Alexander Pechtold denkt dat hij wat te eisen heeft. Hoogmoed komt voor de val. Zou
D66-leider Alexander Pechtold ooit van dat spreekwoord hebben gehoord? De grote gedoger
wil dolgraag in een kabinet zitten. Hij zet alles op alles om een mooi plekje in het
kabinet voor zichzelf te regelen. Terwijl iedereen weet dat D66 in een mum van tijd de virtuele kiezersgunst kan verliezen omdat de kiezer liever toch gaat voor een andere linkse partij.
Pechtold heeft twee onderwerpen uitgezocht om PvdA en VVD mee te stangen: het legaliseren van drugs en het verlagen van de overheidsuitgaven. Het eerste ziet de VVD niet zitten en het tweede de PvdA niet. Nog nooit werd er zo opzichtig geprobeerd de coalitie uit elkaar te spelen om er zelf beter van te worden. Hij zegt in een interview
met De Telegraaf het volgende over de Provinciale Statenverkiezingen van 18 maart:
"Het is een weegmoment voor de kiezer. Als de kiezer laat zien dat D66 nog meer invloed moet krijgen, dan spreken ze dat op 18 maart uit en zullen we dat aanwenden. Het doel is niet om in dienstauto’s van het ene ministerie naar het andere te rijden. Het doel is om de zetels die je als partij krijgt maximaal in te zetten. Binnen of buiten het kabinet. (...) Wij willen uiteindelijk in een kabinet. Maar dat hoeft niet koste wat kost deze zomer. Aan de andere kant: tot 2017 zie ik het kabinet niet zitten blijven."
Ook zegt hij dat zijn partij niet akkoord zal gaan als er geen uitgavenbeperking komt. Maar uiteindelijk draait het allemaal niet om de inhoud. Het is slechts een trucje
om zelf aan de macht te komen. Het is
kletspraat van de bovenste plank. Ik herhaal de woorden van Pechtold maar even: "Wij willen uiteindelijk in een kabinet. Maar dat hoeft niet koste wat kost deze zomer." Hij bedoelt: het mag bijvoorbeeld ook in september als er landelijke verkiezingen zijn geweest en D66 een van de grootste partijen van het land is.
De gretigheid van Pechtold zal hem uiteindelijk duur komen te staan. Reken maar. Als de kiezer ergens een hekel aan heeft, dan is het wel aan politici die alles doen voor het pluche.