Greenpeace wordt weer gematst door de rechter
De rechter heft een boete op die de groen-terroristische organisatie in 2011 opgelegd kreeg. Heel erg jammer.
Dit is nu wat we een gemiste kans noemen. Een dwangsom die Greenpeace drie jaar geleden moest betalen van het kabinet-Rutte I, wordt door de rechterlijke macht teruggedraaid:
Toenmalig staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu Joop Atsma (CDA) heeft milieuorganisatie Greenpeace in 2011 ten onrechte een dwangsom opgelegd voor het laten afzinken van grote standbeelden in de Noordzee. Dat blijkt uit een uitspraak van de Raad van State (RvS).
Greenpeace liet in 2011 27 houten en stenen beelden van zeepaarden afzinken in het gebied de Klaverbank, wat onderdeel is van de Noordzee. De milieuorganisatie deed dit om bodemvisserij in het kwetsbare gebied te beperken.
De rechter vond dat de beelden niet telden als afvalstoffen (nee, standbeelden groeien zeker helemaal vanzelf op de zeebodem?) en werd niemands veiligheid bedreigd omdat Greenpeace had verteld waar ze stenen beelden hadden laten plonsen (dus als je een aanslag pleegt, maar vertelt waar het gebeurd is, mag kennelijk alles?).
Je moet je hersenen in vreemde kronkels wringen om het arrest van de Raad van State enigszins te begrijpen, maar een kind snapt nog wel: door de jarenlange anti-menselijke PR-campagne van Greenpeace zijn inmiddels zelfs de hoofden van de heren van de Raad van State aangetast geraakt door de ecosocialistische ideologie. De rechter heeft Greenpeace gewoonweg gematst en aangemoedigd door te gaan met hun levensgevaarlijke acties.
In 2011 schreef DDS al over de gang van zaken rond het dumpen van standbeelden. Mijn collega Michael destijds:
Het vervelende van Greenpeaces berichtgeving is dat er met geen woord gerept wordt over de wijze waarop deze fan-tas-ti-sche onderzeewereld (je vraagt je af wanneer de Snorkels iets van zich laten horen) tot stand is gekomen: de Gaia-aanbidders brachten door deze actie namelijk de levens in gevaar van Duitse vissers. U weet wel: van die mensen die elke ochtend vroeg opstaan, hard werken, en hun best doen om voor hun gezin te zorgen. Zij werpen hun netten uit, om ze vervolgens weer boven te halen, hopende dat ze een paar vissen gevangen hebben die ze dan voor een mooi prijsje kunnen verkopen. De rotsblokken maken dat echter schier onmogelijk: als een net blijft haken achter een grote steen kan de vissersboot omslaan. En de vissers zelf? Nou, die moeten dan zwemmen voor hun leven.
Blijkbaar vindt Greenpeace dat verder geen probleem. Immers, zeeanemonen zijn veul belangrijker dan mensen. Toch?
Het zijn woorden die ook drie jaar later nog boordevol waarheid zitten, ook na de teleurstellende uitspraak van de rechter. Greenpeace is geen spat veranderd in die tijd.
