Goed nieuws! We zijn nog lang niet af van Jesse Klaver: 'Daarom stel ik me opnieuw verkiesbaar als lijsttrekker'

‘One person can make a difference, and everyone should try’.

Het is de quote op mijn favoriete koffiemok. Eén van de mooiste elementen van mijn vak als partijleider is dat je zo ontzettend veel veranderaars mag ontmoeten. Mensen die de verantwoordelijkheid voelen om de wereld waarin ze leven een beetje beter te maken. Soms heel groot, vaak heel klein. Ze zoeken verbinding met anderen en daardoor ontstaan nieuwe bewegingen. Overal kom ik mensen tegen die zo het verschil maken. Op de boerderij in Barneveld, op een basisschool in Den Haag, in de kantine van de NS-personeelsvereniging in Haarlem of voor het gemeentehuis in Zeist.

Voor dat gemeentehuis ontmoet ik op 1 februari vorig jaar Lilly Plat. Met een dekentje over haar benen omdat het zo ontzettend koud is, staakt ze tientallen keren voor het klimaat. Week in, week uit. Op een koude vrijdagochtend ga ik naast haar zitten. Ze heeft heel veel te vertellen. Over dinosaurussen, mythologie en haar opa. Maar vooral over het klimaat. Pas tien jaar oud, maar al jaren actief voor het klimaat en het milieu. Bijvoorbeeld door het opruimen van plastic.

Misschien wel een van de slimste mensen die ik heb mogen ontmoeten is Jiska Stad-Ogier. Jiska studeert Notarieel recht en zit vanwege haar beperking het grootste gedeelte van de tijd in een rolstoel. Toen dit kabinet met een voorstel kwam waardoor mensen met een arbeidsbeperking onder het minimumloon betaald zouden worden, kwam zij in actie. En hoe. Ze is één van de initiatiefnemers van Wij Staan Op. Ik zal nooit vergeten hoe streng ze me toesprak de eerste keer dat ik haar ontmoette: ‘voor het zoveelste meelijwekkende praatje van een politicus hebben wij geen tijd. Wat ga je voor ons doen, Jesse?’

Zo kan ik een hele brief doorgaan. Over mijn ontmoeting met leerkracht Thijs Roovers, die met anderen meer dan zestigduizend leraren op de been krijgt om te protesteren tegen de onderbetaling van docenten in het basisonderwijs. Over mijn broertje Mo die, ondanks dat hij voortdurend wordt aangekeken op zijn Marokkaanse achtergrond, zich niet laat ontmoedigen en keihard werkt voor een goede toekomst van hem en de mensen om hem heen.

Voor Lilly, Jiska, Thijs, Mo en alle andere veranderaars in Nederland stel ik me vol overtuiging opnieuw verkiesbaar als lijsttrekker van GroenLinks. De afgelopen jaren was mijn credo ‘het kan wel’. Ik zag kansen om het anders te doen. Mijn credo nu is urgenter. We hebben nog maximaal tien jaar om klimaatverandering te stoppen en nog veel minder tijd om onze publieke sector te redden. Dat kan alleen door de inzet van al die individuen samen te brengen tot een niet te stoppen beweging van ongekende grootte. Ons motto is niet alleen: het kan wel. Ons motto is: het moet nu!

Komend jaar ben ik tien jaar Kamerlid en een van de langstzittende fractievoorzitters in het parlement. In al die jaren is mijn bevlogenheid en vastberadenheid alleen maar sterker geworden. Onze visie en onze plannen voor de toekomst van Nederland zijn harder nodig dan ooit. We staan op de drempel van een nieuw decennium, het maatschappelijk tij keert. Het is nu of nooit. Daarvoor is nieuw leiderschap nodig. Visie voor de toekomst. Doorzettingsvermogen. Leiderschap dat niet bang om tegen de gevestigde belangen in te gaan en om nee te zeggen tegen de oude garde.

Nederland staat op de drempel van een nieuwe tijd en het is aan een nieuwe generatie om dat nieuwe hoofdstuk van onze geschiedenis te schrijven. Als de leden van GroenLinks me het vertrouwen geven, ga ik, samen met ons geweldige team Kamerleden, in die strijd graag ook de komende jaren voorop.