Niemand heeft medelijden met Stanley Hillis, die eerder dit jaar werd doodgeschoten. Heel vervelend allemaal, maar hij was een topcrimineel. Een moordaanslag behoort dan tot de beroepsrisico's.
Dat is allemaal waar. Maar toch, toch
steekt er iets. Hij werd namelijk doodgeschoten voor de ogen van twee agenten. Vervolgens lieten ze de moordenaar ontsnappen. Hillis verdiende zijn lot als geen ander, maar dat houdt niet in dat de politie maar machteloos moet toekijken.
Daarnaast - en dat is van wezenlijk belang - blijkt dat de rivalen van Hillis erin zijn geslaagd hem uit de weg te ruimen doordat zij geheime informatie in handen kregen van de politie. Uit
intern onderzoek van de recherche zou nu blijken dat deze informatie niet door een lek, maar door een domme fout terecht kwam bij deze moordenaars.
De rijksrecherche heeft geen bewijzen gevonden van stelselmatig lekken door de nationale recherche naar de onderwereld. Het onderzoek heeft aangetoond dat een rechercheur een geheim dagrapport uitprintte via een kopieerapparaat, waarmee tegelijkertijd ook een advocatendossier werd gekopieerd.
Het geheime rapport kwam volgens de rijksrecherche abusievelijk tussen het dossier en werd naar eenentwintig strafadvocaten gestuurd. Via de advocatendossiers kwam het dagjournaal met allerlei informatie over de onderwereld bij een aantal criminelen terecht.
Nou, niks aan de hand dus! Het ging niet bewust, maar per ongeluk. Deze politieagenten zijn geen verraders, maar een stel amateurs. Poe! Zo, dat lucht op.
Het zal aan mij liggen, maar ik zou er toch beter bij voelen als dit wél bewust was gebeurd. Dan had men de foute agent er gewoon uit kunnen gooien en klaar, probleem opgelost. In dit geval is dat nogal wat lastiger. Daarnaast krijg ik de indruk van de recherche dat de recherche blij is met de conclusie van het eigen onderzoek. Blijkbaar ontgaat het deze mensen dat wijd verspreid amateurisme problematischer is dan één, geïsoleerd lek.
Ach ja, het is typerend voor Nederland anno 2010.