Het meest effectieve bron- en contactonderzoek zou zijn wanneer de positief geteste persoon iedereen aan kan wijzen waar diegene (mogelijk) contact mee heeft gehad. De
GGD belt die mensen vervolgens en brengt ze op de hoogte, zodat zij zelf maatregelen kunnen nemen. Als ze verstandig zijn blijven ze binnen (en informeren ze ook de mensen die zíj inmiddels misschien wel hebben besmet). Uiteindelijk druk je daarmee, samen met andere maatregelen, het aantal
besmettingen.
Daar is natuurlijk geen beginnen aan als je midden in zo'n besmettingsgolf zit, maar nu met slechts enkele grote clusters zou dit toch behapbaar moeten zijn. Maar schijnbaar lopen de GGD's ook landelijk tegen hun limiet aan.
We krijgen daardoor, mede door het overleg van de GGD's met het
RIVM, weer zo'n concessie op effectief beleid. Risicogroepen en risicosituaties krijgen nu prioriteit bij het bron- en contactonderzoek, al worden alle positief geteste mensen nog wel steeds gebeld. Het probleem zit hem erin dat die mensen nu maar zélf hun contacten moeten gaan bellen. Ik vraag me af of ze dat wel echt gaan doen.
Voor de GGD's is het een kwestie van een tekort aan werknemers, maar ik snap niet zo goed waarom men daar dan niet gewoon wat aan gaat doen? Kunnen al die callcenters die we hier hebben niet een steentje bijdragen? Dan laat je de GGD een standaard tekstje schrijven die de callcenter-medewerkers ernaast kunnen houden, en laat je ze allemaal een paar contacten bellen. Want volgens mij heeft iedereen er profijt van als er zoveel mogelijk mensen worden geïnformeerd en/of geïnstrueerd. Maken die callcenters ook een goeie beurt!
Nergens lees ik iets over zulke voorstellen of ideeën, en gaat het alleen maar over terug schalen, aangepast beleid of andere vormen van 'zoek het zelf maar uit'. Volgens mij is dat nergens voor nodig.