Gestoorde Lodewijk Asscher: 'De huidige vrije werknemer is eigenlijk een moderne slaaf!'
Hoe zou meneer de politicus dat eigenlijk weten? Hij heeft geen dag van zijn leven eerlijk werk gedaan.
PvdA-leider (en vice-premier) Lodewijk Asscher heeft zich vandaag weer eens helemaal laten gaan op Facebook. Dat deed hij ter ere van de Dag van de Arbeid, als gezegd de meest belachelijke 'feestdag' ooit verzonnen. Dat laatste is niet zo gek aangezien het uit de koker komt van de leninisten-stalinisten van de oude Sovjet-Unie. Maar ja. Dat mag natuurlijk niet gezegd worden.
Hoe dan ook, aangezien de moderne sociaaldemocratische (lees: bloedrode socialistische) beweging eigenlijk niets meer heeft om voor 'te knokken,' heeft Asscher maar een nieuwe strijd verzonnen. Ja, geeft hij toe in zijn Facebook-post van vandaag, het heeft er alle schijn van dat 'de arbeidersklasse' het tegenwoordig veel beter heeft dan vroeger. Geen "12-urige werkdagen in de fabriek" meer, geen "dagloners."
Maar schijn bedreigt. Als werknemer (de meeste lezers zijn natuurlijk werknemers) weet u dat misschien niet, maar u wordt nog altijd zwaar, zwaar, zwaar onderdrukt. Sterker nog, u wordt gewoon keihard uitgebuit door die vreselijke werkgever van u!
Waar we vroeger streden tegen een 12-urige werkdag in de fabriek, moeten we nu vechten tegen de druk van de 24-urige bereikbaarheid. De paradox van nog nooit zoveel vrije tijd hebben en nog nooit zo weinig vrij te zijn van het werk.
Och gossie: emails van de baas gelijkstellen aan gedwongen 12-14 uur werken in de fabriek. Anders dan meneer Asscher kom ik uit een arbeidersfamilie -- met grootouders die daadwerkelijk in de fabriek werkten. Ik heb de verhalen allemaal gehoord en weet dus dat de situatie van nu totaal niet te vergelijken is met die van toen. Maar ja, leg dat maar eens uit aan een boven-ons-gestelde als Asscher.
Belachelijk natuurlijk, maar de PvdA'er was nog lang niet klaar:
Waar we vroeger streden tegen verboden op vakbondsvorming of actie, moeten we nu vechten tegen het gevaar je flexcontract kwijt te raken als je voor je belang opkomt. De paradox van mogen actievoeren, maar het niet meer durven.
Triest, triester, Asscher. Maar wacht, het ergste moet nog komen:
Waar we vroeger streden tegen de uitbuiting van dagloners, vechten we nu tegen de onzekerheid van nul-urencontracten en oproepconstructies. De paradox van de vrije werknemer, die ieder moment als moderne slaaf aan het werk kan worden gezet en weer afgedankt.
Dan ben je dus echt niet goed bij je hoofd. Iedereen die ook maar een beetje kennis van geschiedenis heeft -- en dat met name van de geschiedenis van arbeiders -- weet dat dit echt volstrekt onzinnige vergelijkingen zijn. En dat niet alleen: de man schoffeert de talloze slachtoffers van de slavernij ook meteen even.
Dit, Lodewijk, is slavernij:
[caption id="attachment_165592" align="aligncenter" width="400"]
Carodsp97 (bron: Wikimedia Commons)[/caption]
Dit, meneer Asscher, is dat niet:
[caption id="attachment_165593" align="aligncenter" width="1024"]
Schezar (bron: Flickr)[/caption]
Geen enkel normaal, weldenkend mens stelt die twee gelijk aan elkaar. Maar Asscher dus wel. Wat een intellectuele armoede bij de Partij van de Arbeid (kuch).
