Moordenaar Johan L. wordt keer op keer vervroegd vrijgelaten, ondanks dat hij gebiedsverboden aan zijn laars lapt en zijn enkelband doorknipt. Voor Justitie blijkt het geen bezwaar te zijn om de keer op keer kansen te geven zich in de maatschappij te nestelen terwijl zijn gevangenisstraf nog loopt.
We leven in Nederland in een rechtsstaat. Althans, dat mantra wordt ons keer op keer ingeprent door leidinggevende politici. In Nederland houdt iedereen zich aan de wet, en als dat niet gebeurt dan zijn er zware consequenties. Het is een mooi verhaal dat ongetwijfeld grotendeels nog steeds klopt. Maar daarom is het des te schrijnender dat er soms zó ontzettend wordt misgekleund en veroordeelde moordenaars zo makkelijk door de mazen van het net glippen.
Niet omdat ze zo handig of sluw zijn, maar omdat Justitie te laks is om op te treden. Neem bijvoorbeeld Johan L., die onlangs opnieuw is vastgezet omdat hij alwéér de voorwaarden van zijn vervroegde vrijlating had geschonden. Keer op keer knipte Johan zijn enkelbanden door en begaf hij zich op plaatsen waar hij absoluut niet mocht zijn. En Justitie? Die treedt slechts mondjesmaat en met grote vertraging op:
"De man die altijd zweeg over de roofmoord had zich niet alleen onttrokken aan het elektronische toezicht, maar meldde zich ook niet bij de reclassering en kwam evenmin opdagen bij urinecontroles. Daar bleef het niet bij. De politie verzuimde hem op te pakken, zodat hij pas in maart weer in de cel zat.
In juli besloot de rechtbank Breda dat L. opnieuw vervroegd naar huis mocht. Een nieuwe kans voor de man die daar eerder ernstig misbruik van had gemaakt. Het Openbaar Ministerie verzette zich hevig tegen dit besluit en wilde L. binnen de muren houden.
L. kreeg opnieuw als voorwaarden voor het vervroegd vrijlaten een meldingsplicht bij de reclassering, ambulante behandeling bij de ggz en elektronisch toezicht. En weer ging hij de fout in."
Zoals dus gezegd: welkom in rechtsstaat Nederland! De wet is hier heilig. Zeggen ze...