Geen ruimte voor twee eurosceptische blokken?

Gisteren maakte de SGP bekend dat Bastiaan Belder zich alsnog bij de hervormers voegt. De SGP was samen met de ChristenUnie voor de Europese Parlementsverkiezingen van vorige maand met een lijst gekomen. Het lag daarom in de rede dat Belder zich, net als de ChristenUnie, bij de hervormingsgezinde fractie zou aansluiten die wordt geleid door de Britse Conservatieven en de Poolse partij Recht en Rechtvaardigheid.

'Johan T' merkte op mijn vorige column over de positie van de SGP in het Europarlement op dat Belder in de vorige periode voorzitter was van de delegatie voor betrekkingen met Israël. "Een prachtpositie gezien hun achterban. Die wil hij vast wel weer," schreef Johan. De fractie van de Europese Conservatieven en Hervormers is nu echter zo groot, dat de kans dat Belder dezelfde baan krijgt klein is. Vandaar wellicht zijn twijfel.

De hervormers zijn dankzij de aansluiting van de Deense Volkspartij, de Finse Partij (voorheen de Ware Finnen) en Alternative für Deutschland de derde grootste groep in het Europarlement geworden. Ze hebben nu meer zetels dan de liberalen!

De Denen en de Finnen waren eerder lid van de fractie Europa van Vrijheid en Democratie die wordt geleid door de Brit Nigel Farage. Zijn United Kingdom Independence Party boekte allicht een mooie verkiezingswinst, maar het lijkt erop dat Farage te weinig bondgenoten overhoudt om een fractie te kunnen vormen. Daar zijn minstens vijfentwintig leden uit zeven verschillende lidstaten voor nodig.

Lega Nord, de Italiaanse partij die streeft naar afscheiding van het rijke noorden van het land, verliet eerder al de fractie van Farage, om zich aan te sluiten bij Marine Le Pen en Geert Wilders, maar de Brit kreeg er een grotere Italiaanse bondgenoot voor terug: de Vijfsterrenbeweging van Beppe Grillo. Ook heeft hij vrienden in Litouwen en Tsjechië. Maar dat is drie nationaliteiten te weinig.

Ook Le Pen en Wilders komen nog twee partijen te kort. Aangezien ze alle drie weigeren samen te werken met fascistische partijen als de Griekse Gouden Dageraad, Jobbik uit Hongarije en de Duitse NPD, zijn er weinig kandidaten over.

De Sverigedemokraterna zijn nog op zoek naar een Europese moederpartij. Ze hebben twee zetels en wilden bij de hervormers, maar de Deense Volkspartij weigert met de Zweden samen te werken. 

Het Poolse Congres van het Nieuwe Rechts (KNP), dat vier zetels won, zou zich bij Le Pen en Wilders willen aansluiten. Dat is een partij met nogal uiteenlopende standpunten. Zo willen de Polen belastingen verlagen en drugs legaliseren. Tegelijkertijd vindt de partijleider dat vrouwen het kiesrecht moet worden ontnomen en is de KNP tegen het homohuwelijk. Dat is het Front National van Le Pen ook, maar die pleit nog niet, zoals de KNP, voor herinvoering van de doodstraf.

Die Partei won een zetel in Duitsland, maar is moeilijk serieus te nemen. De partij is een satire op de politiek. Geen waarschijnlijke bondgenoot van Le Pen en Wilders, die ook beide een strenger migratiebeleid willen voeren in eigen land, maar aangezien Farage de Vijfsterrenbeweging al heeft opgenomen, zou Die Partei zijn fractie kunnen versterken.

Tenslotte is er nog een fractieloze parlementariër uit Bulgarije.

Farage heeft nog drie nationaliteiten nodig. Le Pen en Wilders nog maar twee. Tenzij een andere partij nog van fractie wisselt, zijn er dus niet genoeg kandidaten over om hen alle drie over de streep te trekken.

Leden van het Europees Parlement moeten uiterlijk op 25 juni bekendmaken bij welke fractie ze zich aansluiten.