Gaan de Fransen nu echt bezuinigen?

Frankrijk gaat 50 miljard euros in totaal besparen: de staat 18 mijard, 11 miljard op de lagere overheden, op de ziektekostenverzekering 10 miljard, 11 miljard op de sociale zekerheid, het bevriezen van de uitkeringen tot october 2015. Dat zijn de plannen van de nieuwe premier minister Vals.

Voor de Parti Socialiste (PS) een ongekend programma. Het huis van afgevaardigden had wel een motie van vertrouwen in Valls uitgesproken maar er al zuinig aan toegevoegd dat elke maatregel apart beoordeeld zou worden. Wel vertrouwen, geen vrijbrief. Binnen de PS is er beslist geen eenstemmigheid over deze maatregelen, de linker vleugel is fel tegen. Dat de vakbonden, de Syndicats,  tegen zijn zal niemand verwonderen. Thierry Lepaon, secretaris generaal van de CGT, roept al dat Valls geen aandacht heeft geschonken aan de voorstellen van de vakbonden en dat zijn plannen een catastrophe zijn. Segalene Royal, de nieuwe minister voor het milieu heeft zich al de boosheid van de EELV (de groenen) op de hals gehaald door de ecotax af te  willen schaffen en een betaalvignet voor buitenlandse vrachtauto's in te voeren. Alle infrastuctuur voor die ecotax (poortjes ed) zijn dus voor niets geweest.

Valls heeft verzekerd dat de bezuiningen geen aanslag zijn op het Franse systeem van sociale zekerheid en zeker niet de SMIC, het minimum loon. En om de woede van de linker vleugel van de PS te kalmeren heeft Valls te berde gebracht dat er  maatregelen zullen moeten worden genomen voor de belastingverlagingen die onze medeburgers verwachten. Vandaag (17 april) verklaarde Sapin, de minister van financiën dat er geen verlaging van de uitkeringen zou zijn, alleen tijdelijke bevriezing. Voor hem is het essentiële het pact van responsabilité (lastenverlaging voor het bedrijfsleven met als tegenprestatie het aannemen van meer personeel), het paradepaardje van president Hollande op het juiste spoor te krijgen. Vervolgens verklaaart hij nogal enigmatisch dat hij Brussel niet om uitstel (van de 3% regel) heeft gevraagd maar dat Frankrijk van zijn partners een iets lager ritme (tempo) van het verlagen van de tekorten heeft verkregen en dat Frankrijk al zijn verplichtingen zal nakomen. Voor hem is al veel gewonnen: Draghi heeft onlangs verklaard tegen de sterke euro te gaan strijden, want die is slecht voor de groei en de werkgelegenheid.

De hamvraag is natuurlijk of het Valls nu wel gaat lukken wat zijn voorganger Ayrault  niet klaar speelde, het wel laten doorgaan van de plannen, die eigenlijk niet veel veranderd zijn. De syndicats, machtige spelers op het politieke toneel, zijn tegen, een flink deel van de linker vleugel van de PS is tegen en rechts vindt het uiteraard allemaal te weinig. Dan blijft over of de maatregelen wel afdoende zullen zijn. Er wordt niets wezenlijks veranderd in het sociale systeem, alleen tijdelijke versoberingen ingevoerd. Want in 2015 loopt de bevriezing af, het aandeel van de staat van 57% in de uitgaven van het BBP blijft ongewijzigd, de structuur blijft.

Wat betekent het voor de rest van de eurozone? Voor de landen die zich wel, zij het zonder vreugde, aan de Brusselse regelingen en afspraken houden. Lager tempo of uitstel, wat is het verschil. En het afwachten van Draghi's ingrijpen om de euro zwakker te maken: het geldbijdrukken om de hoeveelheid geld in circulatie te laten toenemen daardoor de wisselkoers van de euro te drukken en de banken meer geld te verschaffen. maakt ook geen sterke indruk: geen eigen kracht maar wachten op hulp van buiten. Overduidelijk dat Frankrijk zich definitief afwendt van de Germaanse austerity en met Griekenland, Italië en Spanje een zuidelijk machtsblok vormt. Voor Duitsland betekent het dat de geldschieter in een isolement wordt gemanoevreerd, geen meerderheid in de ECB, niet in de raad van regeringsleiders. Nederland in het kielzog. Geen wonder dat Duitsland zich grote zorgen maakt over een mogelijk verlaten van de EU door het Verenigd Koninkrijk. Dat zou haar isolement compleet maken.