In Frankrijk is het zover: het toppunt van
symboolpolitiek is goedgekeurd door het Constitutionele Hof, Frankrijk heeft daarom vanaf 2011 een boerkaverbod. Het verbod zal praktisch gezien niet zo enorm veel waarde hebben, ondanks de vijf miljoen moslims onder de
cheese-eating surrender monkeys. Hetzelfde zal gelden voor Nederland, waar, als het aan het komende kabinet ligt, een burqaverbod een kwestie van tijd is. Desalniettemin is de symboolfunctie die uitgaat van het verbod krachtig en noodzakelijk.
Westerse samenlevingen moeten het niet accepteren dat er een fundamentele ongelijkheid in vrijheid tussen mannen en vrouwen wordt getolereerd. Mannen en vrouwen zijn niet gelijk, laat daarover geen misverstand bestaan, maar vrouwen (buitenshuis) vrijwel iedere vorm van menselijkheid en gelijkwaardigheid ontnemen is een grove schendig van de persoonlijke vrijheid. Maatregelen daartegen zijn dan ook niet gericht tegen de islam, maar gelden als bescherming van van de vrouw. Ik ben er bovendien vast van overtuigd dat Westerse landen een dergelijke geloofsuiting van geen enkel geloof hadden getolereerd.
Mijn enige bezwaar tegen het verbod is dat vrouwen nu wellicht thuis worden opgesloten, omdat ze niet langer 'eerbaar' over straat kunnen. Ik vind dat buitengewoon pijnlijk, maar ben bang dat de prijs is die deze moslima's moeten betalen voor de grens die hun mannelijke familieleden overschrijden. Het Westen kan niet toestaan, dat, met een beroep op deze gevangen van hun familie, hun gevangenneming zich voortzet in de publieke ruimte.