Familieleden Syriëgangers vinden zichzelf zielig
Steeds weer kruipen ze in de slachtofferrol.
Is dat werkelijk het enige wat deze mensen kunnen? Keer op keer zichzelf tot slachtoffer bestempelen en de Nederlandse staat van alles en nog wat kwalijk nemen? Als je goed naar hun uitspraken luistert kun je niet tot een andere conclusie komen:
Familieleden van Syriëgangers zouden het gevoel dat Nederland zich niets aantrekt van de situatie in Syrië. Minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken moet daarom volgens Van Aartsen duidelijk uitleggen waarom het zo lastig is voor Europa om in te grijpen in het land.
Van Aartsen zegt dat in verband met nieuws dat de autoriteiten het afgelopen jaar 100 nieuwe potentiële Syriëgangers in de gaten hebben gehouden. Wijkagenten, docenten en hulpverleners worden aangespoord om melding te maken van radicalisering. Vervolgens zoeken gemeenten en de politie samen uit of er werkelijk reden voor zorg is of niet.
Je zou denken: een prima, effectieve aanpak. Daar kunnen we wat mee.
Helaas blijft het daar niet bij. De familie van Syriëgangers klagen namelijk dat hun 'kroost' alleen maar naar Syrië afreist omdat men het gevoel heeft dat het Nederland 'niet kan schelen' wat er daar gebeurt. Het zouden dus pure humanisten zijn. Het ergste? Van Aartsen gaat daar nog in mee ook. Hij zegt namelijk het volgende over hun gezeur:
"Het gevoel bij deze mensen is niet ten onrechte het kan jullie niets schelen. Het kabinet zou mogen nadenken hoe we communiceren over die vraag waarom doet de wereld niks?"
Het 'kan ons niets schelen'? En dat zou nog een terechte klacht zijn ook? Pardon? Heeft Van Aartsen zijn hoofd gestoten aan zijn zware burgemeestersketting of iets dergelijks?
Hoe haalt hij het in zijn hoofd om dergelijke klachten serieus te nemen? Die Syriëgangers reizen niet naar dat land af omdat ze het zo vreselijk vinden omdat Assad de mensenrechten schendt, maar omdat ze er een kalifaat willen creëren. Dat houdt in: een land bestuurd door de middeleeuwse sharia. Kijk eens naar de misdaden die zij op hun geweten hebben. Die zijn zo mogelijk nog érger dan die van Assad.
En de ouders maar huilen dat wij geen aandacht hebben voor de wanpraktijken van Assad. Hou toch op.
De vraag is nu: heeft Van Aartsen de moed niet om ze dat te vertellen of denkt hij werkelijk net als zij? In het eerste geval is het een lafaard pur sang, maar in het tweede geldt dat hij nooit en te nimmer burgemeester van een grote stad had mogen worden.
