Faalhaas B.V. - De clusterfuck genaamd 'Deradicaliseringsbeleid' van gemeente Amsterdam

Heeft u zich ooit afgevraagd hoe het deradicaliseringsbeleid van de gemeente er in de praktijk uitziet? Je zou er haast zelf van gaan radicaliseren! Via de NRC.

De NRC interviewde een jonge vrouw wiens man sneuvelde in de strijd voor een kalifaat, in Fallujah, Irak. Uit angst dat zij zelf ook zou radicaliseren, trok de gemeente Amsterdam de volledige trukendoos uit het schap.

Ze kreeg uitkeringen, schuldhulpverlening, (hulp bij) huisvesting, psychische, pedagogische en zelfs theologische hulp, hulp met boodschappen en een klein leger aan ambtenaren en maar liefst veertig externe organisaties! Natuurlijk ging dit binnen de kortste keren alleen maar mis want de ene ambtenaar kreeg een nieuwe casemanager, dan was er weer een nieuw bureau dat de oude verving, de psycholoog had vakantie en kon niet worden vervangen en ga zo maar door.

Als je dat een jaar of twee volhoudt, terwijl de enige reden voor dit hele traject berust op de angst vanuit de gemeente, dan zou je toch haast zelf radicaliseren? Komt er nou niemand op het idee om de diverse belangen van organisaties samen te vatten in één plan en één persoon voor langere tijd te koppelen aan een vaste set 'potentiële dreigingen'? Het liefst natuurlijk alleen de organisaties die enige vorm van radicalisering ook daadwerkelijk kunnen tegengaan (hulp met boodschappen en theologische hulp? Kom toch op zeg!).

Dit klinkt meer als een vastgeroest systeem dat zichzelf op iedere mogelijke manier in stand probeert te houden over de rug van de burger, dan daadwerkelijk een bijdrage levert aan onze samenleving. En daarmee twijfel ik niet aan de beste bedoelingen van ieder individu die zo'n zaak krijgt toegewezen, zij zitten net zo goed vast in het web, maar er is schijnbaar niemand die dat web open weet te knippen.

Uit hetzelfde artikel komt naar voren dat de 'risicogroep' niet zozeer door houvast aan het geloof een risico vormt maar door een uitzichtloos bestaan, waardoor het idee van (extremistische) islam een uitweg lijkt en ze juist in die richting worden geduwd. Zo gek is dat helemaal niet als je ziet wat voor een tandloos, bureaucratisch, kusje-knuffel systeem er op ze wordt losgelaten.

Om verschillende redenen zijn deze mensen kwetsbaar of worden ze onbedoeld kwetsbaar gemaakt (de 'normale' groep extremistische mafkezen daargelaten). Dat wekt natuurlijk alleen maar kwaad bloed, helemaal als aan het eind blijkt dat eigenlijk niemand eindverantwoordelijk is óf de eindverantwoordelijke inmiddels ergens een ander baantje heeft gevonden.

Wat een belachelijke situatie.