Euthanasiestijging van 8 procent in 2017: elk jaar meer aanvragen door gewenning, een zorgelijke trend

Een klopje op de schouders, zouden veel liberalen denken, want sinds de huidige euthanasiewetgeving is geïmplementeerd is het aantal euthanasieaanvragen alleen maar toegenomen. Een stijging van acht procent in 2017 is het gevolg. Wat een bron van beschaving, het recht tot zelfbeschikking, maar moeten we ons niet ook een beetje zorgen gaan maken?

Er wordt altijd bij gezegd dat het een nauwkeurig en kwalitatief proces is. De zorgvuldigheid waarmee met euthanasie in Nederland wordt omgegaan, is ongekend hoog. Dat is natuurlijk helemaal prima, ik zou niet iets anders verwachten bij zoiets als euthanasie. Maar uiteindelijk gaat het niet alleen om de zorgvuldigheid, maar gaat het om de redenen waarom zoiets gebeurt. De toetsingscommissie spreekt van 'gewenning', maar zoiets als euthanasie moet helemaal niet onderhevig zijn aan gewenning. Het moet niet zozeer een pragmatische keuze zijn, of een keuze vanuit existentiële pijn en angst, maar de allerlaatste keuze.

Psychologisch is het nog steeds niet duidelijk of een keuze voor zelfdoding wel of niet te maken valt in de volle verstand. Ik wil niet zeggen dat de mensen die hieraan meewerken niet zorgvuldig zijn, maar als het gaat om het menselijk leven is elke euthanasie misschien wel te veel. We moeten niet alleen kijken naar de vrijheid van mensen, maar ook naar de context en de menselijke realiteit. Of het nu gaat om eenzaamheid of existentiële pijn of angst, als dat ook maar een klein beetje iemand pusht richting euthanasie, moet daar naar gekeken worden. We moeten niet wennen aan euthanasie, nooit.