Eurofiele media proberen Boris Johnson kapot te maken: 'Hij had ook een pro-EU column geschreven!'
Eerder dit jaar besloot Boris Johnson, de voormalige burgemeester van Londen en prominente Tory, om zich achter de campagne voor een Brexit te gooien. Dat was een behoorlijke overwinning voor Nigel Farage en andere eurosceptici: Johnson was namelijk echt een politiek zwaargewicht. De kans dat team Brexit het referendum zonder zijn hulp had gewonnen acht ik vrij klein.
Doordat hij zich uitsprak voor het Brexit maakte Johnson flink wat vijanden. Eerst en vooral: eurofiele partijgenoten. Maar ook: hun vrienden in de pers.
Het zijn die laatsten die hem nu in diskrediet proberen te brengen:
Nog voor het Britse EU-referendum op 24 juni gingen geruchten rond over Boris Johnson, wiens keuze om campagne te voeren voor Brexit, een strategische zou zijn. Het bericht dat hij zelfs twee columns klaar had liggen, een pro- en een anti-Brexit, is nu bevestigd...
‘Wat eigenlijk in die column stond, is dat ik, ongeacht mijn twijfels over de EU, pal achter mijn partij en achter Cameron zou staan,’ aldus Johnson in juni. Maar de Sunday Times vertelt een ander verhaal: er zou wel degelijk een pro-EU-artikel zijn, waarin Johnson alle positieve aspecten van het Britse EU-lidmaatschap wilde onderstrepen.
Volgens het 'Remain-stuk' zou het Verenigd Koninkrijk in de EU moeten blijven omdat dit beter zou zijn voor de economie. Dat was Johnsons voornaamste argument. Kort nadat hij deze column én het Brexit-stuk had geschreven koos hij toch voor een eurosceptische houding. De rest is, zoals ze dan zeggen, geschiedenis.
De eurofiele pers insinueert nu dat het bestaan van een Remain-column bewijst dat Johnson alleen maar voor een Brexit opteerde omdat hij dacht dat dit goed zou zijn voor zijn eigen politieke carriere. Ja, ja, de man is echt een vreselijke opportunist! Zie je wel! Een principeloze man!
Nou, dat valt nogal mee. Volgens ingewijden had Boris namelijk twee columns geschreven om alle argumenten op een rijtje te zetten. Toen hij beide columns af had en ze met elkaar vergeleek was het hem duidelijk: de argumenten voor een Brexit waren veel sterker dan de argumenten ertegen. En dus hakte hij de knoop door.
Met andere woorden, Johnson deed iets wat iedere goede politicus zou moeten doen: op serieuze wijze een goede afweging maken.
Het is triest dat de eurofiele pers dit spelletje speelt, maar zo rollen Europese megalomanen helaas al jaren. Iedereen die zich tegen de Grote Europese Droom durft te verzetten móét kapot worden gemaakt. Dat is waarom Johnson het nu moet ontgelden en zijn Remain-column -- wat slechts een gedachteoefening voor hem was -- opeens groot nieuws is.
