De Europese Unie overweegt een einde aan het inreisverbod voor niet-EU-burgers, en stuit daarmee direct op allerlei problemen. Maar in plaats van lidstaten zélf te laten bepalen wie uit welk land wanneer weer wordt toegelaten, komt de Europese Commissie liever met een voorstel van regels en procedures. Dat meldt Trouw. De geldingsdrang is groot bij de Europese Commissie. Overal ter wereld worden mensen ingeënt dus komt straks ook het toerisme weer op gang. Maar lidstaten (die hun eigen situatie toch echt het beste kunnen inschatten) zélf laten bepalen wie ze wanneer binnenlaten? Daar doen ze niet aan bij de
EU. Nee, zij willen een uniform beleid (met betrekking tot vaccinatiebewijzen) op zien te stellen, waar alle 27 lidstaten achter kunnen staan.
Om even een beeld te geven van wat voor een nodeloos complexe situatie dat is: de besmettingsgraad van een land moet onder een bepaald maximum zijn; de vaccinatiegraad moet hoog genoeg zijn; er moet worden bepaald welke vaccins goed genoeg zijn om voor de vaccinatiegraad mee te tellen; men moet het eens worden over welke virusvarianten mogelijk een extra gevaar opleveren, en; niet alle landen hebben überhaupt een nationaal
vaccinatiebewijs (de VS bijvoorbeeld).
Het zou toch echt veel beter zijn voor lidstaten om dat volledig zelf te kunnen bepalen. Andere landen die een beslissing dan te voorbarig vinden, of het simpelweg niet vertrouwen, kunnen dan andere beslissingen maken terwijl ze de grens dichthouden. Is Spanje van plan om toeristen uit Brazilië te accepteren als ze met het Russische Spoetnik zijn gevaccineerd? Dan moet Spanje dat mooi doen, maar dan kan Frankrijk ze nog steeds weren als zij het niet vertrouwen. Mocht het dan onverhoopt misgaan, bijvoorbeeld door een ongelukkige combinatie van een nieuwe coronavariant en een vaccin dat daar toch slecht tegen bestand blijkt, dan gaat het 'slechts' in één land mis en niet direct in héél de EU.
Het frappante is dat de Europese Commissie zelf ook rekening houdt met het scenario van het binnenhalen van een nieuwe lokale variant en daarom ook een noodrem-mogelijkheid wil. Dat wil zeggen: met één druk op de knop het inreisverbod voor niet-EU-burgers weer direct kunnen laten gelden. Het probleem hiermee is dat de EU geneigd is om nog veel trager te reageren dan de regeringen van de lidstaten, waardoor het alsnog beter (of in ieder geval minder slecht) is dat overheden dit gewoon zelf regelen. De EU toont met deze wanhoopsdaad de eigen irrelevantie juist alleen maar meer aan.