EU: het geld is op, laten we het halen bij de spaarder!

Dat het taperen van de FED wereldwijd als een bom inslaat, zoals ik schreef dat zou gaan gebeuren, is nu wel duidelijk. De FED laat zich geen schrik aanjagen door de vallende koersen en de wisselkoersen van buitenlandse valuta; en verlaagt de maandelijkse injectie nu tot 65 miljard dollar, 20 miljard minder dan het oorspronkelijke  bedrag, tien miljard méér dan verwacht (maar nog steeds astronomisch hoog).

Een opmerkelijk, maar niet onverwacht punt is, dat de Spaanse banken (die door het ESM gesteund moesten worden met 40 miljard euro) enorm verdienen aan de Spaanse staatsobligaties. Van de ECB hebben zij leningen verkregen tegen 1% (in alle onschuld bedoeld voor leningen aan het bedrijfsleven) en prompt belegd in Spaanse staatsobligaties (met ECB garantie) met een stevige winst en daardoor redelijke rentetarieven voor die obligaties, aan ons gemeld als bewijs hoe goed het in Spanje gaat. Dat uiteindelijk de eurozone belastingbetalers ervoor opdraaien mag de pret niet drukken. Dat weet toch zowat niemand. Het gaat tot afgelopen maand om € 272 miljard aan Spaanse staatsobligaties; nota bene: eind 2007 bedroeg dat nog slechts € 94 miljard. Zo weet u waar onze ECB ons geld aan uitgeeft.

Zoals ik eerder schreef, het komt niet in de echte economie terecht. De ECB overweegt trouwens om die grap weer opnieuw uit te halen. Dat drukt dus de obligatie rentes en wordt kennelijk niet in de economie gepompt. Precies zoals ik geschreven had.

Wat ook opmerkelijk is, en wat tegelijkertijd goed het verband tussen klimaatpolitiek en economie laat zien, is, dat Spanje  de nucleaire centrales, die in 2014 gesloten zouden worden, nog een jaar of veertig openhoudt. Dit, nadat Spanje de subsidies voor het aanleggen van particuliere en commerciële zonne- en windeigenaren afgeschaft heeft (ondanks de belachelijk hoge prijs voor teruglevering), omdat de zon- en windenergie, ondanks die torenhoge subsidies, niet rendabel geëxploiteerd bleek te kunnen worden. Spanje gaat ineens, noodgedwongen, een economisch realistische koers varen. Het land beseft, dat goedkope en altijd beschikbare energie een eerste en absolute vereiste is voor economisch succes, iets wat klimaatactivisten liever niet beseffen (men beseft dat die goedkope energie de koopkracht van de burgers niet onnodig vermindert). Met de sterk verlaagde arbeidskosten (tot schrik van het naburige Frankrijk) en lagere productiekosten is dat in ieder geval een eerste goede stap op de weg naar economisch herstel. Dat de klimaatpolitiek een enorme rol speelt in economisch succes of falen is daar goed doorgedrongen. Als Spanje maar niet die enorme staatsschuld had, dan.....

Over die staatsschulden gesproken, ook in de eurozone dringt het door, dat die gemiddelde staatsschuld van eurozonelanden van 92% plus van het BBP, volkomen uit de hand gelopen zijn. Nu komt, zo lees ik in de Franse pers, ineens weer een oud plan opdoemen: een heffing van X procent op de bezittingen van de burgers, via spaargeld en vermogen (huizenbezit  e.d.). De redenering is simpel: de staten en de banken zijn blut, het geld is op en de burgers hebben bezittingen en zijn nog liquide. Bovendien blijkt uit onderzoek dat de burgers in de zuidelijke landen veel vermogender zijn dan die in het noorden, dat echter juist gedwongen wordt het zuiden te helpen. Via een heffing van zeg 10% zouden alle zorgen weer voorbij zijn (en kan het potverteren rustig doorgaan).

Als dat beperkt bleef tot de individuele lidstaten zou dat heel misschien nog verteerbaar zijn, maar als dat zou gaan over een gezamenlijke pot voor de gehele eurozone dan is dat een heel ander verhaal. Hoe het  afloopt met dit van wanhoop getuigende plannetje kan niemand voorspellen. Hoe dan ook, het zou weer de burger zijn die voor het falen van de overheid op moet draaien. Gelukkig is de privéschuld in Nederland de hoogste van de gehele eurozone, dus bij ons valt niet veel te halen. Eindelijk eens een (zij het zuur) voordeeltje.