Wat een vreselijke man en wat een vreselijke manier van politiek bedrijven.
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan heeft vol de aanval ingezet op de correspondent van de New York Times in Turkije.
De reden? Deze dame deed zowaar onderzoek naar ISIS' praktijken in Turkije:
The State Department on Saturday criticized Turkey over attempts to intimidate and threaten a New York Times correspondent whose reporting about Turks recruited by the Islamic State, the militant group, has deeply offended Turkeys president. Personal attacks conveyed through email and Twitter aimed at the correspondent, Ceylan Yeginsu, have intensified in Turkey since the publication of her article on Tuesday about the Islamic States recruitment efforts.
Het gevolg: pro-Erdogan kranten hebben eergisteren foto's van deze dame op de voorpagina gezet waarbij gezegd wordt dat ze een spion en verraadster is die 'Erdogan onterecht probeert weg te zetten als een geheime sympathisant van ISIS.' (Gek he, dat ze dat denkt?)
De NYT heeft duidelijk gemaakt dat ze achter hun correspondent staan, maar voegt daar aan toe dat er niet in het artikel staat dat Erdogan daadwerkelijk pro-ISIS is (het wordt alleen geïnsinueerd. Ook verwijderde de krant een foto die bij het artikel stond van Erdogan in een moskee in Ankara. Alles om De Grote Islamitische Wannabe Dictator te plezieren.
Voor Erdogan is dat natuurlijk niet genoeg. Ceylan moet wat hem betreft het land uit. Kritiek op hem hebben staat gelijk aan 'verraad' plegen. In zijn ogen is hij namelijk de staat. En daarmee doelt hij niet alleen op het politieke systeem, maar ook op de religie van het Turkse vol (99% van de Turken zijn moslim). Wat hem betreft vormt dat geloof een belangrijk onderdeel van de identiteit van de Turken en daarmee van de staat... De logische gevolgtrekking is dat hij zichzelf in dat opzicht ook als dé leider ziet (hoewel hij dat voorlopig nog niet heeft uitgesproken).
Het is nu aan Westerse overheden - zowel aan Amerika, als aan de diverse Europese regeringen - om Erdogan eindelijk van harde repliek te dienen. De man mag best aan grootheidswaan lijden, maar het is niet acceptabel dat hij anderen daar continu mee lastig valt en gewone, goed functionerende journalisten hun werk onmogelijk probeert te maken. Er is geen enkele reden om hem weg te laten komen met dit soort wangedrag; zo machtig is Turkije nu ook weer niet.