Er waart een spook door Europa
Als conservatieven als David Cameron, Viviane Reding en
Nicolas Sarkozy zich inzetten voor een quotum voor vrouwen in het bedrijfsleven
van 20 a
30 procent, dan kunnen de Groenen niet achterblijven. Zowel de Duitse Groenen
als Die Linke eisen nu open en bloot de helft van alle bestuursfuncties voor
vrouwen op. De Oostenrijkse Groenen hebben een nog beter idee: alle politieke
partijen moeten volgens hen verplicht voor de helft uit vrouwen bestaan:
"Wir brauchen
mehr Frauen in der Politik und auch eine verpflichtende Quote", meinte
Judith Schwentner, Frauensprecherin der Grünen. "Auf freiwilliger Basis
schaffen es die anderen Parteien offenkundig nicht, ihren Frauenanteil zu
erhöhen."
Dat uiterst links deze uitspraken doet, die een
rechtstreekse aanval zijn op basale democratische rechten als het recht op
vrije vereniging, is geen toevallige ontwikkeling in een willekeurige
linkse politieke organisatie. Al in de jaren negentig bedacht de Europese Commissie
een strategie, die bedoeld is om de gehele Europese industrie om te vormen naar
socialistisch model. Feminisme en milieubeleid zijn de belangrijkste
instrumenten waarmee de EU bedrijven van boven af wil omvormen tot sociale
instituten waar CO2 reductie en genderbeleid belangrijker zijn dan economisch
rendement. Het onder dwang aanstellen van vrouwelijke commissarissen en leden
van raden van bestuur is slechts de eerste stap naar een verder liggend doel. Dat
proces wordt in drie fasen onderverdeeld die respectievelijk tinkering, tailering
en transforming worden genoemd.
Tinkering refers to measures aimed at establishing formal
equality between men and women, such as equal treatment legislation and mechanisms
to ensure law enforcement. Examples at the EU level are the directives
regarding equal pay and equal treatment in access to employment, training, promotion and working conditions. Tinkering
is in fact one of the oldest strategies for promoting equal opportunities.
The second strategy is tailoring. As equal treatment does
not automatically lead to equal outcomes, specific measures and facilities for
women may be necessary. Examples are positive action programmes for women and
the provision of childcare. Under this tailoring approach women are supposed to
assimilate into the status quo, which is in itself not under discussion.
The third strategy transforming goes a step further by
questioning the status quo (the mainstream) and assuming that a transformation
of institutions and/or organizations may be necessary to establish gender equality.
Thus, gender mainstreaming would result in adding this potential for
transformation to the established gender equality policies of formal equality
and positive action.
(citaten uit Manual for gender mainstreaming, social
inclusion and social protection policies,
Directorate-General for Employment, Social Affairs and Equal
Opportunities, 2008).
Tegelijkertijd is er een ontwikkeling gaande waarbij grote
bedrijven zich door middel van convenanten vrijwillig aan ecologische en
feministische beleidsdoelen committeren. Een beperkte groep ondernemingen stelt,
in samenspraak met de overheid, regels op die op termijn de vrije concurrentie
vergaand aan banden zullen leggen. Nu al wordt in linkse kringen geroepen dat alleen
bedrijven die zich naar de convenanten willen voegen zich in Europa mogen
vestigen. Zo ontstaat een corporatistisch systeem waarin nepotisme de boventoon
voeren zal.
Er waart een spook door Europa en de tijd voor krachtdadig
verzet is inmiddels aangebroken.
Lees ook