De verkiezingen van 2017 worden de meest interessante en belangwekkende verkiezingen van de afgelopen twintig jaar. De reden: we gaan zien of er werkelijk ruimte op rechts is voor een (of voor meerdere!) nieuwe partij(en).
Er zijn meerdere partijen die in het veel beschreven gat op rechts willen stappen. De belangrijkste gegadigde is, natuurlijk,
VNL van
Jan Roos, Joram van Klaveren en Louis Bontes. Deze partij zit op dit moment in de Tweede Kamer, maar heeft dat te danken aan het feit dat Van Klaveren en Bontes zich eerder afgescheiden hebben van de
PVV. Als ze in 2012 zelf mee hadden gedaan de verkiezingen hadden ze natuurlijk geen enkele zetel bemachtigd. Toen niet, nu misschien wel. We gaan het zien.
VNL is ondertussen een serieuze partij aan het worden. De partij heeft een aardig aantal leden en Roos kan redelijk frequent op media-aandacht rekenen, wat natuurlijk grotendeels komt doordat hij zelf een mediaverleden heeft. Ondertussen hebben Van Klaveren en Bontes zich de afgelopen jaren goed laten zien in de Kamer, met degelijke voorstellen en plannen die nadrukkelijk rechts te noemen zijn. En dan bedoel ik rechtsliberaal: dit in contrast met de
VVD én de PVV.
Tegelijkertijd stapt het Forum voor Democratie dus ook in het gat, of probeert dat te doen. Dat doet Thierry Baudet met een focus op democratische vernieuwing, waar we al eerder over geschreven hebben.
Dan zijn er ook nog kleinere partijen als de
LP en de
PiratenPartij. Die laatste is misschien niet écht rechts, maar wat privacy betreft in ieder geval wél -- of in ieder geval
liberaal. Ook deze partijen proberen te profiteren van het veelbesproken gat dat zou bestaan tussen VVD en PVV.
Er zijn twee vragen die op 15 maart beantwoord zullen worden:
1. Is er daadwerkelijk een gat op rechts of hebben VVD en de PVV dat deel van het speelveld samen tóch compleet afgedekt?
2. Gaan de nieuwe partijen die het 'gat' willen vullen elkaar voor de voeten lopen of blijven ze enigszins uit elkaars vaarwater?
De uitslag van de verkiezingen zal het antwoord op bovengestelde vragen zijn. Als de nieuwe partijen in de Tweede Kamer komen toont dit aan dat er inderdaad ruimte is. Zij kunnen de jaren na de verkiezingen dan gebruiken om verder door te groeien.
Aan de andere kant geldt dat als zij daar in falen het gat eigenlijk niet-bestaand is. Het is nu of nooit. Als zo'n nieuwe club nu nóg niet in de Kamer komt betekent het dat het nooit zal lukken en dat het veelbesproken gat feitelijk een politieke mythe is. In dat geval heeft de teleurgestelde rechtse kiezer nog maar één mogelijkheid: zich aansluiten bij deze of gene bestaande mainstream partij en de boel van binnen uit veranderen... of in ieder geval bijsturen.