Of toch niet?
Groot, episch nieuws uit het centrum van de Europese macht: er is een deal tussen Europa en Turkije. Ja, echt waar. Kort gezegd komt het erop neer dat de Europese Unie de Turken nóg meer geld geeft én dat het Turkse EU-lidmaatschap weer een stapje dichterbij komt, terwijl de Turken beloven dat ze dit keer écht iets aan de vluchtelingencrisis zullen doen.
Dat bericht De Telegraaf ademloos:
De Europese Unie en Turkije gaan samen de vluchtelingencrisis aanpakken. De regeringsleiders en staatshoofden van de 28 EU-landen hebben het vrijdagochtend voorbereide compromis goedgekeurd. Dat maakte de Finse premier Juha Sipilä op Twitter bekend.
Volgens de krant voor wakker Nederland houdt de deal onder meer in dat er, en ik citeer dit letterlijk, "één onschuldig hoofdstuk over toetreding tot de EU voor Turkije wordt geopend," dat Ankara snel bakken met geld krijgt, en dat Griekenland toestemming krijgt om in ruil daarvoor elke nieuwe vluchteling linea recta terug te sturen naar Turkije.
Daarbij worden de migranten goed gedocumenteerd, met vingerafdrukken en al. Omdat dit een bureaucratische nachtmerrie is duurt het nog een paar dagen voordat Griekenland de eerste vluchtelingen zowaar terug kan sturen, maar dan heb je ook wat: veel minder vluchtelingen namelijk!
Of toch niet?
Want kijk eens naar dit pareltje:
Zo gauw dat terugsturen over enkele dagen begint, zal de EU Syriërs uit Turkse kampen opnemen.
Je denkt dat dit een grap is, maar dat is het niet. Nee, onze verlichte, machtige Europese leiders hebben een akkoord gesloten met Turkije dat onder meer inhoudt dat, iedere keer dat een vluchteling teruggestuurd wordt, we een andere vluchtelingen moeten accepteren uit een Turks vluchtelingenkamp. Met andere woorden: we sturen er eentje weg, maar krijgen er ook weer eentje voor terug.
En daar betalen we Turkije dan miljarden euro's voor.
Dit is werkelijk knettergek. Ik heb nog nooit zo'n miserabele deal gezien. We ruilen vluchtelingen. Niet: we hebben er straks minder, nee, we hebben er straks net zo veel. Maar ondertussen zijn we wel bakken met geld kwijt aan Turkije én beloven we een ronduit autoritair regime dat het over een aantal jaar best bij de EU mag. Oh ja, sluit journalisten maar op! Maakt niet uit! Weg met ons!
Je verzint het niet. Dit is dus wat onze moedige Europese leiders bekokstoofd hebben, en dan komen mafketels als De Telegraaf ook nog langs om ons te vertellen dat het allemaal geweldig mooi is.
Ik geef het op. Europa is dood. De laatste die vertrekt mag het licht uitdoen.