Elsevier interviewt Carel Brendel

Maar de vraag: hoe zit het nou met de islam en zijn plaats in de Nederlandse samenleving, dat schiet wat minder op. ‘PVV’er Geert Wilders zorgt wel dat het op de agenda komt, maar het slaat dood door de manier waarop hij dat doet. Altijd die boosheid van hem, of die kopvoddentaks, waar slaat dat op. Stel je voor dat je die zou invoeren, dan kunnen die vrouwen zeggen: we betalen belasting, nu doen we die hoofddoek ook altijd op. Ook als we bij de politie werken of op de rechtbank. Of een koranverbod. Ik zou zeggen, lees dat boek, dan kun je erover meepraten. Ik vind het wel vreemd dat het tijdschrift Opzij een koran cadeau deed aan haar lezers in de versie van Kader Abdolah. Geef dan de echte versie cadeau, dan kunnen feministische vrouwen zien wat er werkelijk in staat en krijgen ze niet een soort fabeltjesboek.

‘Sommige mensen hebben geen idee waarover ze het hebben. Die denken: de islam, dat is een soort christendom, net zoiets als in Staphorst. Daar moeten we niet zo moeilijk over doen. Er zijn natuurlijk oppervlakkige vergelijkingen, maar je kunt niet zeggen: wij hebben Urk, en daarom moeten we maar niks meer over de islam zeggen.

‘De islam, die is er gewoon. Er zijn moskeeën en gelovigen, daarin is in Nederland volstrekte vrijheid. Maar als moslims dingen gaan eisen zoals subsidie voor gescheiden zwemmen of aparte loketten in de bibliotheek, want anders is het eng voor vrouwen om daar te komen, dan zouden we daar eens níet aan moeten toegeven.’

Of als er weer een boze moslimleider is in Karachi of Teheran die zegt dat bepaalde cartoons niet mogen worden afgebeeld: niets van aantrekken. ‘Gewoon een duidelijke lijn trekken. Er hoeft niet eens veel te gebeuren. De islam als religie is volkomen vrij. Maar op het moment dat moslims gaan bepalen wat we mogen bekijken en wat we mogen zien, of dat er allemaal maatregelen moeten worden genomen, omdat een paar orthodoxe moslims vinden dat we gescheiden moet sporten – niet aan toegeven. Er zijn ook kritische moslims en kritische allochtonen, laten we die mensen eens een keer steunen.’