Eindelijk: minimumstraffen
Goed nieuws: DDS-I zal minimumstraffen voor zware delicten invoeren. Ondanks dat de effectiviteit van zwaar straffen bij serieuze wetenschappers onomstreden is, leggen rechters in Nederland nog steeds bizar lage straffen op, zo blijkt ook wel uit onderzoek van Joost Eerdmans (vroeger Tweede Kamerlid namens de LPF, nu voorzitter van het Burgercomité tegen Onrecht):
Een paar jaar geleden heb ik 246 strafzaken onderzocht. De gemiddelde moordenaar bleek effectief 6 jaar in de cel te zitten, de pleger van doodslag 3,3 jaar. Dat is veel te weinig, en de meeste Nederlanders zijn dat met me eens. Rechters mogen specifieke omstandigheden best meewegen, maar hun bandbreedte moet worden beperkt.
Prima dus, dat er eindelijk wat druk op rechters komt om écht zwaarder te gaan straffen, zou je zeggen. De noodzaak hiertoe blijkt ook wel uit de reacties van vooraanstaande juristen: zowel in de Volkskrant als het Nederlands Dagblad worden juristen geciteerd die, redenerend vanuit de dader, tot de conclusie komen dat zich situaties kunnen voordoen waarin minimumstraffen ongepast zijn:
Als een kinderarts bijvoorbeeld in overleg met zijn team besluit het leven te beëindigen van een kind dat mismaakt is geboren, is dat moord. Dat geld ook voor een vrouw die het recht in eigen hand neemt nadat ze jarenlang is gestalkt.
Let op de argumentatie: er wordt volledig geredeneerd vanuit de dader, deze zou wel eens benadeeld kunnen worden door minimumstraffen. Toch opvallend, want met dezelfde logica, maar dan vanuit het slachtoffer geredeneerd, kan een pleidooi gevormd kan worden tegen maximumstraffen. Dat gebeurt niet: want vooraanstaande juristen redeneren nog steeds vanuit de dader. En juist daarom zijn minimumstraffen zo hard nodig.
Lees ook