Antiracisten zijn dikwijls de ergste racisten die je maar kan vinden. Misschien niet allemaal, maar toch wel verdacht vaak. Nu voor eens en altijd bewezen. Neem het echter niet van ons aan, maar van de volledig onverdachte wokealicious bron Trouw. Smullen! Het doorgaans driftig op de
woke trom slaande dagblad Trouw publiceerde vandaag een verrassende opinie, waar ene Peter Tol terechte kritiek uit op zelfbenoemde 'antiracisten'. Antiracisten hebben altijd de mond vol van
racisme in Nederland, maar zijn door hun dwangmatige manier van groepsdenken zelf ook hartstikke racistisch bezig.
Tol
formuleert het probleem direct: '
De denkfout van racisten is dat ze mensen slechts kunnen zien als vertegenwoordiger van een groep.' Clubs zoals BIJ1 zijn hier evengoed schuldig aan. Zij zijn immers compleet doorgeslagen in het zogeheten intersectionalisme ‒ ook wel bekend als 'kruispuntdenken'. Waar ieder individu wordt gereduceerd tot een groep op basis van sekse, etniciteit of gender.
De auteur stelt terecht dat ook de antiracisten zich uiten in stereotypen en uiteindelijk in een racistisch narratief over diverse groepen in onze samenleving:
Als ‘witte mensen’ al een groep vormen, dan is die uiterst heterogeen, en kun je er geen generieke uitspraken over doen. Wie geen probleem ziet in grove generalisaties zoals ‘alle Nederlanders eten ham’ of ‘alle Surinamers zijn respectvol naar hun ouders’ gaat mee in het verkeerde, racistische narratief dat hij zegt te bestrijden.
Laten we eens naar de praktijk kijken. De antiracistische broeders en zusters van Sylvana Simons' sektarische BIJ1-brigade zijn zelf ook compleet doorgeslagen in hun obsessieve drang naar groepsdenken. Kijk nu naar de Nederlandse variant van de BLM-protesten waar bizar generaliserende leuzen als 'Witte Schuld' en 'Alle witte mensen zijn racistisch' te vinden zijn.
Ook dit soort politiek is minstens net zo racistisch als datgene wat ze proberen te bestrijden. Maar de vraag is of ze dat zelf (ooit) inzien. Regressief links heeft helaas maar al te veel blinde vlekken, en zoals we de afgelopen decennia zagen: dat worden dat er steeds meer. Sterkte, Nederland.