Einde EU-wapenembargo Syrië; begin van nog meer ellende

De EU-ministers van Buitenlandse Zaken stonden gisteren in Brussel min of meer lijnrecht tegenover elkaar. Aan de ene kant ligt wapens leveren aan Syrische opstandelingen, de zogenaamde oppositie, gevoelig voor veel Europese landen. Zij vrezen dat de wapens uiteindelijk in de handen van extremisten vallen.

Aan de andere kant van het spectrum staan Frankrijk en Groot-Brittannië. Zij stuurden aan op een versoepeling van het wapenembargo, waardoor opstandelingen in Syrië wapens kunnen krijgen uit Europa. De Britse minister Hague zei gisteren weliswaar dat Engeland niet van plan is meteen met de leveranties te beginnen. Eerdere berichten vanuit zijn hoek zijn echter weinig verhullend. Hague vindt dat men zo snel mogelijk moet beginnen met het bewapenen van de Syrische rebellen, als de EU dat niet gezamenlijk op touw zet, dan moet elk land afzonderlijk schiettuig naar Syrië mogen brengen. Engeland staat te trappelen van ongeduld, zoveel is wel duidelijk.

Giller
En het beroerde, Hague heeft zijn zin gekregen. De ministers hebben besloten het wapenembargo niet te verlengen. Lidstaten van de EU mogen nu zelf bepalen of ze wel of niet wapens naar Syrië verschepen. EU-buitenlandcoördinator Ashton gaat wel controleren of de landen de wapens ook daadwerkelijk bij de oppositie terecht komen. Wat een giller, hopeloos naïef. Alsof de oppositie wel vreedzaam met wapens om kan gaan. Ik schreef gisteren al op deze site: 

We kunnen lang huilen en kort snikken. De kans dat er wapens naar Syrië gaan, is levensgroot. De landen moeten nog even wachten op de vredesbesprekingen in Genève volgende maand. Als deze besprekingen tussen de rebellen en Assad op niets uitlopen, mogen de wapens verscheept worden. De kans dat die besprekingen mislukken is natuurlijk 99%. Dit conflict sleept zich al meer dan twee jaar voort, in die tijd zijn de verschillen en de haat alleen maar groter geworden. De kans dat men in Genève de kloof overbrugt lijkt mij dan ook nihil.

Christenen
Wapens naar Syrië dus. Alsof die er nog niet genoeg zijn. Het regime van Assad krijgt wapens van Iran en Rusland. Tegelijkertijd krijgen de zogenaamde rebellen geld en wapens van Qatar en Saudi-Arabië. Nog meer schiettuig zal de chaos alleen maar groter maken, het aantal slachtoffers zal dramatisch stijgen en de situatie van Syrische christenen zal nog verder verslechteren. 

Daarnaast is het verleden van wapenleveringen niet rooskleurig. De wapens die men onlangs aan Libië leverde, om de rebellen te steunen tegen Khaddaffi, werden niet veel later in Mali gesignaleerd. In de handen van jihadisten. Een officieel bedankje kon er niet eens vanaf.

Al-Qaida
De wapens gaan sowieso in de handen van verkeerde groeperingen vallen. Bijna alles in Syrië is fout. Niets en niemand is te vertrouwen. Ook onder de rebellen (of vooral?) zitten radicale moslims en extremisten. Velen zijn gelinkt aan Al-Qaida. Deze bebaarde terroristen lachen in hun vuistje.

Dat doet de EU (lees: Frankrijk en Groot-Brittannië) toch weer onovertroffen.

Zucht!