Nou, nou, nadat Tunesiërs hun president het land uitgeschopt hebben denken andere volkeren in het Midden-Oosten dat staaltje eventjes dunnetjes over te doen.
Te beginnen met Egypte:In de Egyptische hoofdstad Caïro zijn vanmiddag op verschillende locaties duizenden mensen de straat opgegaan. Zij eisen dat er een einde komt aan het regime van president Mubarak. De demonstranten zongen het volkslied en riepen volgens internationale persbureaus slogans als Lang leve een vrij Tunesië en Weg met Hosni Mubarak.
Mubarak is één van die dictatoren die je vooral in het Midden-Oosten tegenkomt. Zijn tegenstanders worden massaal vervolgd, opgejaagd en gemarteld. Bloggers die zijn regime durven te bekritiseren worden snel opgesloten - in een cel zonder internetverbinding, natuurlijk.
Dat klopt allemaal. De Egyptische president heeft bloed aan zijn handen.
Maar toch maak ik me grote zorgen over deze ontwikkeling in zijn land. Als Mubarak optstapt - of afgezet wordt - kon de Moslim Broederschap de macht weleens in handen krijgen. En wat doen we dan?
Revoluties tegen dictatoren zijn over het algemeen toe te juichen, maar de situatie in het Midden-Oosten is net wat gecompliceerder dan in, zeg, Cuba. Bij die laatste staan er namelijk geen moslimextremisten klaar om het land zonder pardon in een theocratie te veranderen.
Laten we hopen dat, als Mubarak elders een onderkomen moet zoeken, democratische, gematigde machten de touwtjes in handen krijgen in Egypte. Als de Moslim Broederschap het stokje overneemt zijn de rapen namelijk pas echt gaar.