Eerlijke Jan Roos blikt terug op verkiezingscampagne: "Ik ben blijkbaar niet aansprekend genoeg, maar ik geef niet op!"

De voormalige VNL-lijsttrekker en nieuwe DDS-columnist is niet te beroerd om hand in eigen boezem te steken. Maar opgeven? Geen denken aan!

Jan Roos mocht gisteren aanschuiven bij Pauw om terug te blikken op zijn mislukte verkiezingscampagne. Ondanks de inzet van Jan Roos en VNL-oprichters Joram van Klaveren en Louis Bontes, wist VoorNederland geen zetel te veroveren in de Tweede Kamer. Dat is natuurlijk een teleurstellend resultaat, maar Jan Roos is niet iemand die dan in een hoekje gaat zitten kniezen. Bij Pauw werd hij stevig onder vuur genomen door zijn tafelgenoten: ze vroegen wat er nu precies was misgegaan, en of hij zichzelf iets verweet. Beroepspolitici zouden nooit echt antwoord geven op zo'n vraag, maar om de hete brij heendraaien zonder iets te zeggen. Jan Roos is echter niet kinderachtig uitgevallen, en gaf eerlijk toe dat hij misschien niet de meest geschikte lijsttrekker was.

De gefaalde campagne betekent echter niet dat Jan Roos zich nu terugtrekt uit het politieke debat. Al vóór zijn lijsttrekkerschap van VNL was hij immers bekend (en gevreesd) in Den Haag als politiek verslaggever van PowNed en Geenstijl. Ook wist hij honderdduizenden Nederlanders te mobiliseren om een referendum af te dwingen over het EU-associatieverdrag met Oekraïne. De rest is geschiedenis: het referendum kwam er, en Nederlanders stemden massaal tegen het verdrag. Een indrukwekkende prestatie. Dat Mark Rutte ons land uiteindelijk tóch dat verdrag heeft ingerommeld, doet niets daar niets aan af.

Ook in de toekomst zal Jan Roos zich blijven bemoeien met de politiek, onder meer als columnist bij De Dagelijkse Standaard. Vandaag publiceerde hij zijn eerste column, over wat hooggeplaatste VVD'ers écht vinden van de Euro en de Europese Unie. Binnenskamers blijken politici als Halbe Zijlstra en zelfs Mark Rutte namelijk behoorlijk kritisch over de EU, maar ondertussen spelen zij het Brusselse spelletje gezellig mee. Ten koste van Nederland, welteverstaan.

Het is dus fantastisch dat Jan Roos de luis in de pels blijft van de politieke elite. Hij legt namelijk als geen ander de vinger op de zere plek, en dat heeft Nederland hard nodig.