Een westerse egoïstische coalitie

Om bij die laatste vraag te beginnen, de staat heeft in essentie maar één taak, het beschermen van de individuele rechten van haar inwoners. Het recht op leven vrijheid en het streven naar geluk. HetD efensie-apparaat evenals de diplomatie zou dit ene gebod moeten erkennen en nastreven. Een natie moet net als een mens egoistisch zijn om te overleven, anderen kunnen simpelweg niet op de eerste plaats komen. Egoistisch betekent allerminst oorlogszuchtig, de initiatie van geweld dient nooit de belangen van de egoist. Een egoist wil in vrijheid handelen om te kunnen floreren. Staten die in vrede leven kennen meer vrijheid en dus meer geluk. Net zoals bij menselijke interactie hebben we gezien dat geweld verbannen uit de sociale sfeer in ieder zijn voordeel is.

Waar het gaat om onze verhouding tot de rest van de wereld dienen we ons eerst bewust te zijn van onze eigenschappen. We zijn een klein rijk land met een excellente marine maar een verder uitgedunde defensie. We zullen om onze veiligheid zeker te stellen bondgenoten nodig hebben. We hebben vrienden nodig in de wereld en dan zoek je uiteraard naar die landen die in de grootste mate onze kijk op individuele rechten delen.

We hebben echter als Nederland geen inherente plicht tegenover andere landen. Dit is dezelfde perverse denkwijze die onze economie corrumpeert. Het is een Kantiaanse plichts- ethiek die ons wil doen opofferen voor de belangen van een ander. De recente bombardementen op Isis doelen in Irak worden precies zo gepresenteerd, en nog erger geaccepteerd. De notie dat landen een morele plicht hebben om tragedies in andere landen te voorkomen is bijkans suïcidaal. Er zijn wel duizend goede redenen om ISIS van de aarde te verwijderen maar dit is er niet één van. De Verenigde Staten en elke staat vrijer dan het Islamitische Kalifaat hebben het morele recht om te interveniëren maar zeker niet de plicht.

Ayn Rand verwoordde het als volgt:

De tijd is aangebroken voor een westers offensief tegen ISIS op egoisische gronden gestoeld.

Hier is een voorbeeld van zo een argumentatie:

''Wij in het Westen erkennen dat radicale islam een objectieve en concrete dreiging vormt voor het westen en stellen ons daarom als doel om exponenten zoals Isis van deze aardbodem te doen verdwijnen. Onze eerste en voornaamste plicht is de bescherming van de individuele rechten van onze burgers en soldaten in actie.''

Er dient een onmiddelijk eind te worden gemaakt aan de huidige schizofrenie van het westen waar het gaat om het Midden-Oosten. We doen er beter aan landen in één van drie categorieën te plaatsen, bevriende naties, niet-bevriende naties en en naties waarmee we op voet van oorlog staan. Als het Westen een dergelijk egoistisch beleid zou omarmen staan we sterker. Dan zou het westen weer staan voor individuele vrijheid. Nu blinken we uit in selectief korte-termijn handelen geinspireerd door een vrachtlading aan moreel relativisme.

De invloed van de staat op de economie is de grootste oorzaak van dit vermeende ''pragmatische'' beleid. Het sluiten van vriendschappen en aangaan van handelsrelaties met naties die terreurgroepen sponsoren welke vervolgens onze bondgenoten in Israel bombarderen is hier een voorbeeld van, wie gaat zo om met zijn vrienden? Geen moreel land in mijn optiek, en de rest van de wereld die geen boodschap heeft aan vrede kan zich voeden aan ons moreel gebrek. Het zo door links gecultiveerde schuldgevoel van het Westen ligt hieraan ten grondslag. Wij zaten fout, anders waren we nooit zo welvarend toch? Het westen wordt verantwoordelijk gehouden voor corrupte Afrikaanse regimes tot aan de opkomst van radicale Islam, schijnbaar dragen wij altijd de verantwoordelijkheid.

Achter de wens om het Westen te demoniseren zit een in diepe haat voor commercie, de vrije markt en exceptionalisme. Postmoderne academici als Chomsky formuleren een diepe haat voor het westen en in het bijzonder de Verenigde Staten. Zij zien geen moreel verschil tussen het westen en de rest van de wereld

Het mag ons niet verbazen dat Chomsky niet maalt om vrijheid als we ons realiseren dat deze intellectueel de Rode Khmer in Cambodja en de Culturele revolutie in China een warm hart toe droeg. Dit zijn dezelfde figuren die over ongelijkheid fulmineren als oorzaak voor aanslagen. Een socialist blijft een socialist, het uiteindelijke doel is herverdeling van welvaart en daarom ijveren ze voor een internationale herverdeling van (militaire) macht.

De VN is één van de corrupte instanties die reeds door deze koorts is bevangen. Het is in het directe belang van het westerse landen om de VN drastisch te hervormen of nog beter te verlaten. Nu is de analyse dat al het kwaad van westerse makelij is een karikatuur maar het westen heeft wel een oplossing in eigen handen.

Het Westen houdt dit gezwel dat nu de vorm heeft van islamitisch geinspireerde terreur zelf in leven. We zijn er niet verantwoordelijk voor maar we hebben wel de middelen om deze 7de-eeuwse barbarij een halt toe te roepen.

Als de subdidies en investeringen uit het westen opdrogen dwingen we overheden in het Midden-Oosten tot een fundamentele keuze, de financiering van terreur stopzetten of kiezen voor een toekomst als vijand van het militair en economisch superieure Westen.

De keuze is aan hen en de gevolgen zijn voor hun rekening. Deze landen begrijpen dan meteen dat elke steun aan radicale islam een daad van agressie is tegen het westen. Een diep principiële opvatting zal onze morele positie sterker maken en die van hun verzwakken. Geen enkel land ter wereld zal de gok aandurven om in oorlog te raken met een moreel overtuigde westerse coalitie. Het Westen is toe aan een diepe vorm van zelfreflectie, hopelijk met als resultaat een nieuw hervonden egoisme en een morele overtuiging dat de wereld nooit een hogere standaard heeft mogen aanschouwen van menselijke ontwikkeling als de onze. Met het besef dat de bakermat van filosofie, de vrije markt en wetenschappelijke methode de laatste hoop is voor de mensheid. Die realisatie nodigt niet uit tot nederigheid maar tot dankbaarheid. Als we die waardes bereid zijn te verdedigen kunnen we ook waarlijk trots zijn.