Een orgie van (Joden)haat in de stad van vrede en recht

Over antisemitisme, islamisme, dreigementen aan de pers en de lafheid van een burgemeester.

Het is toch anders als je er letterlijk oog in oog mee staat, zoveel haat. Op de hoek van de Hoefkade en de Doedijnsstraat in de Haagse Schilderswijk stonden ze in een cirkel, een honderdtal islamisten, de leiders op een paar na vermomd. Met nogmaals zoveel kijklustigen eromheen, geen islamisten per se, wel moslims, velen van het type hangjongere. De sfeer was van het begin af aan geladen, grimmig.

Dat werd er niet minder op naarmate de woede in de cirkel werd aangewakkerd. Over Gaza zou het gaan, maar daar was weinig van te merken. Tientallen zwarte sjahadavlaggen - tegenwoordig vooral met de jihad geassocieerd en gebruikt door onder andere Al Qaida - waren uitgedeeld aan de demonstranten, sommigen niet ouder dan zeven, acht. Wat voor ouder laat zijn kind met zo’n vlag zwaaien? Haal ze jong binnen, dat wisten de katholieken, de communisten en de nazi’s ook al.

Khaybar ya yahud
ISIS-vlaggen, -tshirts en -posters waren er ook. De terreurbeweging die in een week meer moslims doodt dan het Israëlische leger in een jaar werd luid toegejuicht. Maar zoals gezegd, het ging helemaal niet over Gaza. Voordat die naam zelfs maar werd geuit door een spreker waren Waziristan, Tsjetsjenië, Syrië, Irak en talloze andere god forsaken brandhaarden waar moslims vooral elkaar afslachten de revue gepasseerd. En nog voor het lot van de Palestijnen aan de orde kwam, moesten de Joden eraan geloven: "Khaybar, Khaybar ya yahud". Spreekkoren die de Joden moesten herinneren aan de door hen verloren veldslag in 629.

Ook in het Nederlands werden de Joden massaal dood gewenst. Niet de "zionisten", dat laffe, politiek-correcte eufemisme, nee, gewoon de Joden - je zou de islamisten in Den Haag bijna respecteren voor zoveel eerlijkheid. "Er staat een Jood achter mij, vermoord hem", citeerde een spreker de profeet Mohammed, woorden opgetekend door de grote islamgeleerde Bukhari in de 9e eeuw. Maar ook het meer profane "Dood aan Israël, dood aan de Joden" werd gescandeerd. Dit alles in 2014, in Den Haag, de stad van vrede en recht, maar gisteravond de stad van jihad en Jodenhaat, zoals de ook aanwezige Frank Verhoef verzuchtte. Je zou er woedend van worden.

Maar weet u? Ik werd niet kwaad. Wel verdrietig, intens verdrietig. De laatste woorden van Van Gogh schoten mij te binnen: "La tristesse durera toujours." Vincent welteverstaan, niet Theo, al had die er ook iets van gevonden, waarschijnlijk in minder poëtische termen. Wie zijn die mensen die hier in ons land, dat zij blijkbaar niet als het hunne zien, zoveel haat tentoonspreiden? Ondanks alle kansen, scholing, zekerheid en vrijheid die hen wordt geboden. Ik ken het land waar de meeste van hun voorvaderen vandaan komen goed, zelfs de armste wijk van Den Haag is erbij vergeleken een paradijs (mijn vrouw, Venezolaanse, moet altijd heel hard lachen als ik haar op onze "getto’s" wijs - "Wat, noemen ze dat armoede?")

"Kankerhoer"
Zoveel haat. Tegenover Joden, Nederlanders (twijfel er niet aan, deze ISIS-fans haten ons met een vuur waar de gemiddelde PVV-racist alleen maar van kan dromen), politiemensen en journalisten. Dáár maak ik mij wel boos over. "Kankerhoer", "Jodenhoer, flikker op", steeds agressiever en dreigender werd er naar Geenstijl-collega Annabel Nanninga geschreeuwd. Zij werd beledigd en bedreigd, maar deed haar werk en toonde dat zij meer kloten heeft dan al die sissende en spugende hangjongeren bijelkaar. De politie stond erbij en keek ernaar. Pas toen de situatie verder uit de hand liep en er vanuit de kring van tientallen woedende jongeren om ons heen een blikje fris over ons heen werd gegooid (door een waardeloze moslim overigens, zo tijdens de ramadan), kwam de politie in actie en voerde Nanninga af.

De bedreigers, de knul die het blikje gooide (capuchon op en weg was hij, de held), de meute die op het punt leek te staan haar aan te vallen, werd geen strobreed in de weg gelegd. Ik begrijp de agenten wel, de angst was in hun ogen te lezen. Vier waren er aanvankelijk, twee mannen en twee vrouwen, tegenover tientallen woedende moslims. Later kregen ze versterking van maar liefst twee intimiderende agenten op de fiets - u weet, die calimerohelmen maken indruk. Nanninga werd afgevoerd en de Jodenhaters mochten verder gaan, de Hitlergroet werd ook nog gebracht. (In alle eerlijkheid: dit laatste heb ik niet zelf gezien en de organisatoren riepen op Nanninga met rust te laten, het waren vooral de scootertypes die agressief werden.)

Dus kan ik niet echt kwaad zijn op de politieagenten die hopeloos outnumbered een hele stroom strafbare feiten aan zich voorbij lieten gaan: vermomming bij een demonstratie, Jodenhaat, bedreiging, intimidatie en uiteindelijk dus geweld. Wat hadden ze dan moeten doen, met z’n zessen midden in de Schilderswijk honderd moslims arresteren?

Van Aartsen
Nee, de echte schuldige in dit drama is de burgemeester van Den Haag, Jozias van Aartsen. Ten eerste omdat hij een demonstratie toestaat waarvan iedereen die weleens de krant leest, televisie kijkt of op de interwebs zit, wist dat deze een antisemitisch karakter had of zou krijgen. Ten tweede omdat onder zijn verantwoordelijkheid niet meer dan vier politiemensen naar een demonstratie met een fors geweldspotentieel werden gestuurd.

Ten derde - en inmiddels kookt mijn bloed - omdat hij achteraf doodleuk verklaarde dat er niets aan de hand was. "Er zijn geen grenzen overschreden," liet Van Aartsens woordvoerder weten. Jozias, ben je nu verdomme helemaal van de pot gerukt? Openbare Jodenhaat, bedreiging, intimidatie, leden van de pers die het werk onmogelijk wordt gemaakt niets van dit alles overschrijdt een grens? Het had nog veel erger af kunnen lopen. Als Nanninga niet met de politie was gevlucht, was zij ongetwijfeld zwaar mishandeld. (En wie durft te beweren dat zij door haar aanwezigheid provoceerde, is naast een hypocriet en een vrijheidshater, gewoon een zielig excuus voor een mens.)

Van Aartsen zal het met een sisser laten aflopen en doen alsof zijn neus bloedt. Alleen de rechtse partijen (rechts van de VVD, de partij van de burgemeester dus) in de Haagse gemeenteraad zullen protesteren, de rest zal de andere kant opkijken. Ik schaam mij diep voor de progressieve partijen aan wie ik mij ideologisch verwant voel, maar die keer op keer de andere kant opkijken wanneer de agressieve kant van de islam wordt getoond. D66, PvdA, GroenLinks, SP – durf jullie één maal uit te spreken tegen deze orgie van haat in de stad van vrede en recht. En Jozias van Aartsen, je vous accuse! Van het faciliteren van Jodenhaat en het laf wegkijken wanneer de pers wordt bedreigd. U bent een schande voor uw ambt. Slechts een onafhankelijk onderzoek en een welgemeend mea culpa kunnen deze vlek nog uitwissen.

Lees ook: De Gaza-demo die helemaal niet over Gaza ging.

Volg Bart Schut op Twitter en Facebook.