Een ongelooflijk lieve hond brengt een dakloze dame en een succesvolle miljonair bij elkaar

Normaal gesproken zouden deze twee mensen elkaar nooit gesproken hebben. Nu wel.

Projectontwikkelaar Steve Witkoff was net in een mooi appartement getrokken toen hij ineens een lieve vrouw en een geweldige hond zag. De vrouw, begreep hij later heette Lasharn Francis Harvey, de hond Sahara.

Lasharn had naast het appartement een slaapzak op straat gelegd. 's Avonds ging ze daarin leggen. Haar hoofd legde ze op de koude stoep neer, en vervolgens viel ze in slaap. 's Morgensvroeg, als Steve zijn gebouw binnen kwam lopen, riep Lasharn hem steevast toe: 'Heb een gezegende dag!' Dat is weer eens wat anders dan gebedel om geld en een vloek als er niets gegeven werd.

Steve wist natuurlijk al dat hij een gezegend man was. Hij is rijk en succesvol. Tegelijkertijd heeft hij echter ook verschrikkelijke dingen meegemaakt. Zo heeft hij nog altijd last van het overlijden van zijn zoon. Die stierf op 22-jarige leeftijd aan een overdosis.

Misschien was er een manier, dacht Steve, om Lasharn te helpen. Ze had duidelijk een goed hart en verdiende het. Wat Steve niet wist was dat zijn poging om haar te helpen uiteindelijk ook geweldig goed uitpakte voor hemzelf.

Enkele jaren geleden had Lasharn een goed idee, dacht ze tenminste: ze kocht twee kiosken waar klanten voor 1 dollar een dvd konden huren. Dat ging allemaal prima tot de recessie toesloeg. Opeens verdween haar geld als sneeuw voor de zon. Omdat het zo slecht ging besloot Lasharn om haar boeltje bij elkaar te pakken en, samen met haar hond, te gaan reizen.

Die hond, Sahara, is een buitengewoon lief beest: ze is een mix tussen een golden retriever en een poedel. Aangezien Steve dol op honden is -- hij heeft er maar liefst zeven! -- vroeg hij Lasharn of hij de hond mee mocht nemen om haar goed te laten verzorgen en medisch te behandelen. Eerst wilde Lasharn dat niet, ze vertrouwde niet iedereen met haar hond, maar na verloop van tijd zag ze dat Steve een goede vent was. En dus gaf ze toestemming.

Wat Steve en Lasharn niet wisten was dat Lasharn zelf ook ernstige problemen had. Er groeide namelijk een tumor in haar hoofd. Uiteindelijk werd die tumor zo groot dat ze blind werd. Haar einde leek nabij.

Steve vond dat vreselijk en besloot om in te grijpen. Toen het erg koud werd in de winter betaalde hij hotelkamers voor haar, en toen ze ernstig ziek werd zorgde hij ervoor dat ze in behandeling werd genomen door de beste artsen in Amerika. Door die behandeling gaat het weer wat beter met Lasharn: één oog werkt weer aardig, en de tumor wordt bestreden, waardoor ze weer uitzicht heeft op een goed, lang leven.

Ondertussen zit ze in een hotel voor gasten die lange tijd willen blijven. Dit wordt allemaal betaald door Steve. Hij heeft haar verteld dat hij voor haar blijft zorgen zolang ze zijn hulp nodig heeft.

Fantastisch natuurlijk, maar het mooiste hieraan is dat Steve geen trek in allerlei complimenten heeft:

Ook zegt hij dat het vanaf dag één duidelijk voor hem was dat Lasharn een geweldig karakter heeft en dat zij verschrikkelijk veel meegemaakt moet hebben om uiteindelijk zo te eindigen: op straat en met alleen haar hond Sahara om haar gezelschap te houden.