Een per ongeluk verzonden vriendschapsverzoek op Facebook eindigt in... een schitterend huwelijk

Enkele jaren geleden zocht Lorena Erazo uit Ecuador naar de Amerikaanse professor die les had gegeven op haar universiteit. Zijn naam: Mark MacLean. Toen ze de naam intypte zag ze opeens heel veel opties verschijnen. Aangezien ze niet wist wie de juiste professor was besloot ze maar om een paar van de MacLeans een vriendschapsverzoek te sturen. Op die manier hoopte ze de juiste man te vinden; misschien dat hij contact met haar zou opnemen als hij haar vriendschapsverzoek zag.

In Markham, Ontario (Canada) reageerde Mark MacLean, een trainer en coaching consultant, verbaasd op het vriendschapsverzoek uit Ecuador. Hij kon zich deze dame helemaal niet herinneren. En dus stuurde hij haar een vriendelijk berichtje om haar te vragen waar hij haar van kende; door zijn werk komt hij namelijk in contact met veel verschillende mensen en het zou zomaar zo kunnen zijn dat hij deze vrouw gewoon vergeten was.

Na enkele chatberichten heen en weer was het stel nog altijd 'vreemden' voor elkaar, maar ook buitengewoon geïnteresseerd in het leven van de ander. Lorena vond de foto van Mark, die ze op Facebook zag, er goed uitzien. De foto was alleen in zwart wit. "Heeft hij blauwe ogen?" vroeg zij zich af.

Ondertussen vond Mark het allemaal ook maar wat interessant. Lorena was behoorlijk speels, wat hij erg leuk vond. Daarnaast had hij haar foto's ook gezien: Lorena is erg mooi, met lange zwarte haren en diepbruine ogen. Niet zo gek dat Mark interesse in haar toonde.

Zo begon de relatie tussen Lorena en Mark: een relatie die uiteindelijk zou resulteren in een huwelijk.

Na hun eerste gesprekken werden Lorena en Mark Facebook-vrienden. Ze bleven af en toe met elkaar praten en elkaars foto's bekijken. Aangezien Lorena graag Frans wilde leren - in het buitenland - vroeg ze of hij misschien op de hoogte was van Franstalige cursussen in Quebec.

Helaas niet, zei Mark. Maar: de twee bleven contact met elkaar houden. In het begin chatten ze eens in de zoveel tijd met elkaar, maar al snel deden ze het dagelijks. Ze waren allebei single.

Lorena:

Mark:

Geen wonder dus dat de twee contact met elkaar bleven zoeken. De interesse was duidelijk wederzijds.

Van Facebook-chat begon het stel met elkaar te praten op Skype. Lorena:

Toen ze eenmaal met Skype begonnen konden ze niet meer ophouden. Ze webcamden hele dagen - of in ieder geval avonden - met elkaar. Ze keken samen naar films op het Internet - zij in Ecuador, hij in Canada - lachten, maakten grappen, en hadden zelfs 'dates': ze aten allebei een maaltijd, met kaarslicht, voor de webcam.

In februari 2010 was het duidelijk dat dit ware liefde was. Ze lieten elkaar niet meer met rust. Elke avond weer zaten ze voor de webcam, hoewel Lorena dit geheim hield voor haar kritische moeder.

Bang dat haar moeder haar webcamsessies zou bekritiseren zei Lorena niets.

Toen leek er een doorbraak te zijn. Ze had zich opgegeven voor een Franse-cursus in Quebec en werd geaccepteerd. Eindelijk kon ze naar Mark reizen! Maar toen kwam het slechte nieuws: ze had haar visa-aanvraag onjuist ingevuld. Ze mocht Canada dus niet in.

Een tijdlang dacht het stel dat ze elkaar nooit zouden zien. Mark besloot daarom om het heft in eigen hand te nemen. Hij nam een vakantie en boekte een reis naar Ecuador. Daar zou hij Lorena voor het eerst écht zien.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld was hij bijzonder gestresst. Was ze werkelijk zo leuk als hij dacht? En zou ze hem 'in het echt' ook leuk vinden? Vragen, vragen, vragen.

Nou, dat kwam prima in orde. Lorena stond in de hitte op Mark te wachten en omhelsde hem meteen toen hij op haar af kwam lopen. Hij wilde haar een kus geven, maar zij wilde dat niet: "Niet hier, niet waar iedereen het kan zien." Ze liepen naar de parkeerplaats waar haar auto stond en daar kusten ze elkaar dan voor het eerst.

Hoewel Lorena's moeder enigszins kritisch was toen ze hoorde dat haar dochter verliefd was geworden op een Canadees die ze nooit had ontmoet en dat hij hen zou bezoeken, veranderde haar mening al snel toen ze Mark daadwerkelijk ontmoette. Ze begreep: dit was een goede man die echt dol was op haar dochter.

Na de vakantie van 18 dagen moest Mark helaas terug naar Canada. Lorena bracht hem naar het vliegveld, waar ze allebei in tranen uitbarstten. Ze zouden elkaar weer moeten missen.

Weer van elkaar gescheiden bleef het stel Skypen met elkaar en manieren verzinnen om dan eindelijk definitief bij elkaar te zijn. Uiteindelijk lukte dat: Lorena kreeg toestemming om te studeren aan Toronto’s Centennial College, en vroeg een advocaat om haar visum-aanvraag samen met haar in te vullen. Dat gebeurde... en nu ging het wél goed.

Toen ze eenmaal in Canada was woonden zij en Mark in verschillende steden, maar konden ze wel vaker en gemakkelijker bij elkaar zijn. Toen Mark de mogelijkheid kreeg om een baan aan te nemen in de stad waar Lorena nu woonde en studeerde deed hij dat natuurlijk meteen. Op 13 februari, 2012 vroeg hij de liefde van zijn leven dan eindelijk ten huwelijk.

De twee zijn nu gelukkig getrouwd met elkaar en hebben een hond genaamd Charro. Ze zijn ervan overtuigd dat de moeilijke beginjaren van hun relatie ervoor hebben gezorgd dat ze weten dat ze alle problemen kunnen overwinnen. Lorena:

Echte liefde... en dat allemaal door Facebook. Werkelijk een modern liefdesverhaal.