Een boek? Ik heb al een boek.

 

Waarschijnlijk is het allemaal erg simpel: er zijn moslims en er zijn normale mensen - en tot die laatsten reken ik ook vele 'liberale moslims' (al is die term een contradictio in terminis). 

Moslims beschouwen normale mensen als een bedreiging. Die overtuiging is ingegeven door één boek - er moet overigens gezegd dat het aandeel analfabeten in de moslimgemeenschap erg groot is, zodat velen zelfs dat ene boek uitsluitend door mondelinge overlevering kennen of menen te kennen. Sommige, wat minder normale mensen leven ook naar één boek maar dat zijn er erg weinig en de regels in dat boek zijn niet zo dwingend; er blijven keuzes over. Normale mensen hebben sowieso meer dan één titel gelezen.

De islamitische visie op het bestaan is extreem beperkt gehouden en schrijft exact voor wat goed is en wat slecht. Normale mensen twijfelen zelfs over het bestaan van goed en kwaad. Dat heeft te maken met wetenschappelijk onderzoek en grote hoeveelheden filosofische theorieën die het thema grondig behandelen. 

De levensvisies beider stromingen en de daarbij horende rituelen en regels staan diametraal tegenover elkaar. Het boek van de moslims beveelt een volkomen onderwerping, aan een almachtig wezen dat hen tot strijd tegen normale mensen maant. Die laatsten zijn niet helemaal zeker wat daarvan te denken - onderzoek heeft immers uitgewezen dat dat opperwezen niet kan bestaan. Ze kunnen zich door hun hoge opleidingsniveau en algemene ontwikkeling niet voorstellen dat er mensen zijn die zo sterk in het bestaan van zo'n wezen geloven dat ze bereid zijn alles te doen wat het van hen verlangt. Indien zulke gelovigen onvermoed blijken te bestaan, spreken ze bij normale mensen vaak romantische gevoelens voor overgave, eenvoud en medelijden aan.

Die twijfelachtige houding maakt normale mensen erg kwetsbaar. Indien ze daar geen verandering in brengen zullen ze slachtoffer blijven van terreurdaden die moslims in naam van het opperwezen op hen plegen. Om erger te voorkomen zullen normale mensen hun levensvisie steeds meer moeten aanpassen aan de bevelen van het opperwezen. Uiteindelijk zal hun stroming zo veel aan betekenis en invloed hebben ingeboet dat het nog maar weinig verschil maakt of je moslim bent of 'normaal'. 

De enige mogelijkheid om aan dit rampscenario te ontkomen is door duidelijk te kiezen voor de eigen cultuur, de eigen levensvisie. De liberale cultuur van Europa is volkomen superieur aan die van de islam en er is niet veel voor nodig om die stelling te ondersteunen met eenduidige bewijzen. Maar dan alleen als het gaat om zaken als vrijheid (van meningsuiting), mogelijkheden tot individuele zelfontplooiing, vrije beoefening van wetenschappen en kunsten, welzijn, welvaart en de gelijkheid van man, vrouw en homoseksueel.

 

Als het erom gaat een omnipotent wezen blindelings te moeten volgen, is de Islam uiteraard de te prefereren levensvisie.