Edward Snowden en zijn eeuwige rijst, bonen of Stroganoff

Ik ben niet geschikt om inlichtingeninformatie te lekken. Überhaupt niet, maar al helemaal niet als ik denk aan het eentonige dieet dat daarop onherroepelijk volgt!

Wat zou Edward Snowden eten? Een rare vraag misschien, maar ik vroeg het me toch af. Washington is een saaie stad naar mijn bescheiden mening, maar heeft een zonder meer degelijke eetcultuur. Het zou zomaar kunnen zijn dat Snowden daar jarenlang van heeft genoten. Hij zal vast wel een lieve duit hebben verdiend bij de CIA en Booz Allen Hamilton. Als de berichten kloppen, en hij zich inderdaad al die jaren heeft voorbereid op de leksessie van de eeuw, moet hij geweten hebben dat hij de rest van zijn dagen zou slijten in een land waar de culinaire traditie niet bepaald vanaf spat. Heeft hij zich voorbereid door zich rond te eten met al het goeds dat Washington op culinair gebied te bieden heeft?

Ik kan mij maar moeilijk verplaatsen in de man. Eerlijk gezegd begrijp ik de communis opinio van het moment niet, die hem als held vereert. Ik vind de man gevaarlijk, maar met name de manier waarop hij eigenhandig de internationale wereldpolitiek langzaam een crisis instuurt door op venijnige momenten nieuwe informatie uit zijn gestolen dossiers los te laten. Zeer verontrustend. Ik erger me dan ook aan de relatieve eenvoud waarmee de man weg lijkt te komen met zijn misdaden.

Daar aan denkend kwam ik op de reeds gestelde vraag. Wat eet die man nou? Hoe het ook zal zijn, Edward zal een groot deel van zijn dagen in vrijheid kunnen doorbrengen. In Ecuador, Venezuela of Rusland, ergens vindt die vent onderdak. Vrijheid zal een nieuwe betekenis voor hem krijgen, aangezien hij niet langer vrij is de grenzen over te steken. Maar verder komt het heus wel goed met hem, mocht u zich daar zorgen om maken.

Behalve dus dat eten. Heeft hij er wel bij stilgestaan dat hij de rest van zijn leven Ecuadoriaanse schotels moet nuttigen? Of wellicht gedoemd blijft tot een dieet van Stroganoff, gebakken aardappelen en wodka? Wat dat aangaat had hij beter in China kunnen blijven!

Via deze wonderlijke omweg kom ik dan toch tot toenadering tot de heersende mening. Ik blijf de man gevaarlijk vinden, maar heb oprecht medelijden met hem als ik denk aan de beperktheid van zijn diskeuzes. Een keertje Arroz con Pollo is prima. Misschien kan een week of twee nog. Maar de rest van je leven? Dat wens je niemand toe!