Edith Schippers, voormalig minister van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, heeft in een interview het vingertje gewezen naar Mark Rutte. Het team zou bij de formatie niet genoeg haar best hebben gedaan om vrouwen te zoeken voor het ministerschap.
'Ik vind dat niet goed,' zegt Schippers in het interview. 'Het moet en kan anders. Vrouwen moeten ook ja zeggen, daar begint het mee. Maar het argument dat ze er niet zijn, is echt flauwekul. Blijkbaar is ervoor gekozen niet goed genoeg te zoeken. Als je uitkomt op een kabinet met veel meer mannen, heb je niet de besten geselecteerd. Dat is mijn overtuiging.'
Heeft Schippers hier een punt, of is dit een feministische oprisping, net zoals bij Neelie Kroes. Want de hele issue over diversiteit binnen teams en organisaties wordt alweer een tijdje gevoerd en Neelie Kroes was de eerste van de VVD die kwam met maatregelen voor de diversiteit binnen organisaties.
Kroes was altijd het boegbeeld voor de sterke onafhankelijke vrouw en ook Edith Schippers was een toonbeeld van de capaciteit van het vrouwelijke geslacht. Een voorbeeld voor velen, de politieke ideologie erbuiten gelaten.
'Vrouwen hebben vaak een steuntje in de rug nodig', zei ex-minister Jet Bussemaker in een eerder interview over het uitblijven van een vrouwelijke premier. 'Ze leggen eerder de nadruk op hun zwakheden en melden zich sneller als ze aangemoedigd worden.'
Dat steuntje in de rug waar vaak over wordt gesproken is toch een indirecte belediging voor vrouwen. Het aanpraten van zwakheden en het in stand houden van het beeld die er over vrouwen bestaan of bij vrouwen heeft geen enkele functie binnen dit debat. Schippers heeft het recht om dit probleem aan te kaarten, maar er moet ten eerste gekeken worden naar kwaliteit, niet naar geslacht. We moeten dus ervoor zorgen dat de zwaarte van het debat niet verlegd wordt naar biologische kenmerken, maar blijft bij de capaciteiten van het individu.