Duurzaamheidsmythen

Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler.

Ze komen in alle discussies steeds bovendrijven, de mythen om de argumenten voor windmolens, zonnepanelen en biomassa te ‘onderbouwen’. Ik trof er ook weer een paar aan in de reactie van Saeftinghe op het stuk over Urgenda van 18 maart.

Laat ik ze nog maar eens de revue laten passeren. Daar hebben we vooraleerst die opwarming met miljoenen klimaatvluchtelingen en –doden waar alarmisten kwistig mee strooien. Het heeft een poosje gewerkt maar het lijkt erop dat alleen nog de sekte der klimaatgelovigen erin gelooft. U weet wel de 75 van de 77 wetenschappers die de 97% consensus zouden moeten voorstellen. Zie bijvoorbeeld hier.

De AGW-hypothese ('Anthropogenic Global Warming'; door de mens veroorzaakte opwarming) is inmiddels weerlegd door betrouwbare meetreeksen. Bovendien komt de rol van CO2 steeds verder onder druk te staan na de publicatie van het rapport van Marcel Crok en Nic Lewis. Zie hier.

Vergeleken bij de natuurlijke variatie over de afgelopen 11.000 jaar blijft deze invloed er ruim binnen. De vraag dringt zich dan ook op of de menselijke CO2 wel te onderscheiden is van de natuurlijke ‘ruis’.

Het is tekenend dat het VN–klimaatpanel (IPCC) dit goede nieuws heeft geprobeerd te verdoezelen. Dit zegt veel over de geloofwaardigheid van het IPCC en alle daaruit voortvloeiende politieke beslissingen.

Door de obsessie van het IPCC voor antropogene invloed (het mandaat) op temperatuurstijging kon het niet uitblijven dat alle klimaatmodellen de opwarmingstagnatie niet voorzagen. Het eerdere bedrog van Climate Gate en de Hockeystickgrafiek past in het beeld. Het negeren van natuurlijke actoren op het klimaat wreekt zich uiteindelijk geheel in de lijn van Moeder Natuur. De hovaardij van de milieubeweging is door de feiten in alle geledingen blootgelegd.

Conclusie: antropogene CO2-emissie als veroorzaker van Al Gore’s favoriete nachtmerrie is te discutabel om er een beleid op te baseren met zulke verstrekkende economische en maatschappelijke gevolgen als thans het geval is.

Het blijft treurig om maar steeds de ene na de andere klimaatleugen te lezen. Nog treuriger is de rol van de media die zich nu in een positie hebben gemanoeuvreerd dat ze niet meer terug kunnen zonder gezichtsverlies. Maar intussen lijken de media niet te beseffen dat het maatschappelijk draagvlak afneemt, gezien de groeiende weerstand tegen windmolens.

Ook op internationaal niveau valt een kentering te bespeuren. Bijvoorbeeld Spanje waar de subsidies gestopt zijn. Het verspilde bedrag was precies wat de EU aan Spanje leende: € 40 miljard op kosten van de belastingbetaler! Het windmolentijdperk daar zingt nu zijn zwanenzang. In Duitsland en Engeland zijn de belastingbetalers het beu, al die valse beloftes over gratis energie met in ruil energiearmoede. Ook diverse prominente overheidsdienaren, en zelfs Siemens, zeggen dat de Energiewende, althans het subsidiestelsel, niet langer houdbaar is. Zo ook vindt de industrie.

Conclusie: Elke econoom zal bevestigen dat zonder subsidie de duurzame energievoorziening van de kaart wordt geveegd. Iets wat de duurzamen met hun wensdenkende rapporten, zoals Urgenda, ongeloofwaardig maakt.

Oprakende fossiele brandstof? Een waar woord voor een beperkt deel. Voor olie geldt dit zeker, althans voor de overzienbare toekomst. Voor aardgas, schaliegas en steenkool geldt deze urgentie veel minder zoals de praktijk uitwijst. Niettemin is het van belang om bijtijds geschikte alternatieven te vinden voor elektriciteitsopwekking, verwarming, petrochemische producten et cetera. Dit gegeven mag echter geen argument zijn om windmolens e.d. als enig mogelijk alternatief te propageren. Immers, deze alternatieven zijn vanwege hun lage vermogensdichtheid inherent onbetaalbaar en onhaalbaar. De duurzaamheidsgelovigen negeren dit kernprobleem door kwistig strooien met het geld van een ander (de belastingbetaler) om dit probleem te verhullen. Dit alleen al is een garantie voor het ondermijnen van het maatschappelijk draagvlak. Ik spreek dan nog niet over de dwang (inhumane geboortebeperking) die men wil uitoefenen. De VN-klimaatchef, Christiana Figueres, ziet het communisme als het beste politieke systeem om de opwarming van de aarde te bestrijden – een weinig geruststellend gedachte.

Hoe ging dat ook alweer in Cambodja onder Pol Pot: terug naar de boerennatuur, eerlijke landhandarbeid? Tja, je moet wel erg wanhopig zijn om zoiets te durven voorstaan om het falen van Urgenda’s duurzame transitie te verdoezelen.

Velen hebben er blijkbaar geen benul van dat je moet zoeken naar haalbare en betaalbare alternatieven – die er zijn – en dat je het geld van de belastingbetaler dus beter kunt besteden aan onderzoek, exploratie en innovatie dan aan de door subsidie verhulde uitontwikkelde techniek van windmolens en de huidige generatie zonnepanelen.

Conclusie: de duurzamen zijn het zicht op de werkelijkheid kwijt.

Alternatieve energiebronnen zijn wel degelijk ruimschoots voorhanden in de gedaante van vrijwel CO2–vrije kernenergie, van mijnbouw t/m ontmanteling. De wereldvoorraden uranium lijken beperkt, maar dit komt door het vrijwel stilliggen van exploratie. Dit is misleidend omdat door exploratie en opwerking van verbruikte splijtstof tegen beperkte kosten de voorraden genoeg zijn voor tienduizenden jaren. Voor thorium met veel minder nadelen geldt een veelvoud. Thoriumcentrales zijn er in India en China en Noorwegen heeft grote belangstelling, allemaal nog experimenteel, maar zo gaat dat bij onderzoek. Dat kost vele decennia. In 2030 100% duurzaam volgens Urgenda is om dezelfde reden een mythe. Het energieprobleem is namelijk een mythe.

Kernenergie draagt risico’s met zich mee. Wat minder emotie en wat meer nuchterheid laat echter de relativiteit ervan zien. Kernenergie kende in de afgelopen 45 jaar binnen het Westen 0 – ik herhaal het maar even NUL – doden door straling of bedrijfsongelukken. Elders waren dit de 56 brandweerlieden die in Tsjernobyl de dood werden ingejaagd. Ook Fukushima kent 0 stralingsdoden. Het probleem is dat de menselijke geest gevoeliger is voor incidentele pieken, maar geen besef heeft van langlopende sluipende risico’s. Autoverkeer is statistisch risicovoller dan vliegen. Steenkool vergt buiten het Westen per geproduceerde 100 TWh 18,39 doden tegen 0,55 dodelijke ongelukken (niet door straling!) voor kernenergie. Zo wordt door belanggroepen deze psychologische misperceptie van risico laakbaar en valselijk uitgebuit. Ook dit is een aantasting van de geloofwaardigheid van de milieubeweging als serieus te nemen gesprekspartner.

Ik heb 2 jaar geleden met o.a. een stralingsexpert een bezoek gebracht aan Tsjernobyl. Nergens, op enkele hot spots na, kwam daar de straling boven die je ontvangt in een vliegtuig. Het gebied is niet voor honderdduizenden jaren onbewoonbaar, maar is nu bestemd voor herindustrialisatie en herbewoning. De natuur gedijt er prima zonder paarden met 3 koppen. Hiroshima en Nagasaki zijn eveneens nooit onbewoonbaar geweest.

En daarbij, kernafval heeft een halfwaardetijd, chemisch afval niet. in een Duitse zoutmijn ligt een voorraad chemisch afval genoeg om de wereldbevolking uit te roeien. Ooit protest gehoord van Greenpeace?
De geschetste gevaren zijn dus een mythe.

Ik veroordeel degenen die met opzet de mythe de wereld in hebben gebracht van misvormingen en geboorteafwijkingen door straling. De wereldvermaarde radioloog Gale, die bij alle kernongelukken te hulp werd geroepen, ontkent ten stelligste deze mythe. Ook na Fukushima is geprobeerd dit schrikbeeld nieuw leven in te blazen. Het gevolg van dergelijke desinformatie was na Tsjernobyl een golf van onnodige abortussen in de Oekraïne, Belarus en Wit Rusland, en ook in West Europa.

Geboorteafwijkingen komen in 10% van de gevallen voor. Ook na Hiroshima en Nagasaki kwam en komt dit fenomeen tot op de dag van vandaag onder de overlevenden (de hibakusha’s) en hun nazaten niet boven dit getal. Degenen die voor deze onethische desinformatie verantwoordelijk zijn, kunnen daar ongestraft mee doorgaan als vermeende redders van deze planeet. Ik vraag mij in alle gemoede af of de milieubewegingen en mensen van Urgenda zich realiseren welke onnoemelijke materiële, geestelijke en economische schade zij deze en de volgende generatie berokkenen met hun op uitsluitend emotie gebaseerde desinformatie.

In dictaturen regeert de leugen, maar in een volwaardige democratie zou de burger mogen vertrouwen op eerlijke informatie. Inzake duurzaamheid is dit verre van waar. Dit verklaart dan ook de hierboven aangehaalde verheerlijking van dictatuur. Immers, als de feiten strijdig zijn met het geloof resten 2 keuzes: kiezen voor de feiten of kiezen voor leugens, scare mongering en de onvermijdelijke dictatuur om zijn zin door te drijven. De milieubewegingen hebben voor het laatste gekozen. Helaas blijken nog tallozen zich te laten misleiden en imponeren door de desinformatie van de milieubeweging.

Conclusie: er is geen reden om de milieubeweging en stichtingen als Urgenda als betrouwbaar en geloofwaardig te beschouwen. Zij berokkenen deze wereld onnoemelijke economische en psychische schade door het verspreiden van mythen en soms zelfs opzettelijke leugens.

Aldus Jeroen Hetzler.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.