In een goed artikel van Wierd Duk in De Telegraaf wordt er een beschrijving gegeven van het duo Stefan Ruitenbeek en Kate Sinha, ook wel KIRAC (Keeping it Real Art Critics) genoemd. Dit duo doorbreekt de 'kitscherige en linkse kunstenaarswereld' met behulp van hele simpele vragen. Het is een menselijke manier van kijken naar de wereld en kunst, waarbij elke pretentie wordt losgelaten. Het gaat om een heuse tegencultuur, die zeer actief is op internet, constateert Stefan Ruitenbeek, en die door tegenstanders te makkelijk als ’extreem-rechts’ wordt weggezet. In de kern betreft het een soortgelijke reactie op het vastgeroeste establishment als het studentenprotest van mei ’68. Ruitenbeek: „Ik denk dat de behoefte van veel mensen aan het speelse van kunst tegenwoordig wordt bevredigd in die rechtse subcultuur op het internet. In dat spel met symbolen en betekenissen. In het extravagante van hoofdrolspelers als de conservatieve homoseksueel Milo Yiannopoulos. En in de humor waarmee regressief links wordt weggeblazen. Dat is beeldschoon om naar te kijken.”
KIRAC’s uitdagende video’s vallen hier eveneens onder. Is het kunst omdat het provocerend is? Ruitenbeek: „Het is helemaal niet zo provocerend. We laten slechts zien hoe simplistisch en niet representatief veel geaccepteerde cultuur-uitingen zijn.” Kate Sinha: „Wij reageren op het soort kunst dat naar een vastgelegde conclusie toewerkt. Dat is vaak politieke kitsch, die de lust tot vernietiging prikkelt.”
Tot het irritante en beschamende aan toe, plaatst het duo en publique kritiek op kunstwerken en de kunstenaars. Curatoren en bezoekers worden lastige vragen gesteld, zoals 'waarom ze het mooi vinden'. Lastige vragen, omdat het ingaat tegen het hele beeld die de bezoekers en de kunstenaars hebben. Het is een wereldje uiteindelijk dat uit onhandigheid aan elkaar hangt. Het is een grote bubbel van zelfbevestiging en het geven van bevestiging in een wereldje waarin de kunst verheven is tot een absurde grap. ''A joke that has ceased to be funny'', zoals Roger Scruton het zou verwoorden. De vragen zijn soms zo confronterend, dat ze zelfs iemand aan het
huilen hebben gekregen.
Enfin, Duk beschrijft het duo als een kunstfenomeen dat op de golf van de nieuwe tegencultuur meebeweegt. Hij noemt Baudet, Trump, of Murray. Een rechts-conservatieve tegenbeweging die de gevolgen van politiek-correct links denken probeert te corrigeren. Daar wordt je voor uitgestoten en sociaal door geïsoleerd. KIRAC heeft ook veel over zich heen gekregen, zoals de labels 'racist' en 'sexist', omdat ze vonden dat een kunstwerk alleen maar wordt tentoongesteld, omdat de kunstenaar een Zuid-Afrikaanse zwarte vrouw is en ook nog een lesbisch.
Een heel goed stuk en de video is ook leuk om te bekijken. Volg KIRAC zou ik zeggen!
