Duizenden Syriërs opgenomen in ziekenhuis vanwege gifgas
Het is nieuws, maar wat betekent het voor het conflict?
De Volkskrant en andere mainstream media berichtten gisteravond op paniekerige toon dat, kort nadat er een gifgas aanval plaatsvond in de regio van Damascus, duizenden personen met spoed werden opgenomen in het ziekenhuis. In totaal zijn er zo'n 3.000 patiënten opgenomen met symptomen van zenuwgasvergiftiging. 355 van deze personen zijn om het leven gekomen. Dat zou blijken uit cijfers van Artsen zonder Grenzen.
De symptomen sluiten aan op berichten over een vermeende gifgasaanval die woensdag in een buitenwijk van Damascus zou zijn gepleegd. Patiënten kwamen binnen drie uur naar het ziekenhuis toe. Ze leden aan onder meer stuiptrekkingen, ademnood en vertroebeling van het gezichtsvermogen.
Verschrikkelijk natuurlijk, maar we kunnen er verder geen conclusies aan verbinden. Zo weten we nog steeds niet van wie dit gas was. Hebben Assads troepen het gebruikt? Zo ja, dan is de dictator helemaal doorgeslagen. Op het moment dat de gifgasaanval plaatsvond was hij - ik herhaal het nog maar eens - namelijk aan de winnende hand. Hij wist net als u en ik dat het westen zou ingrijpen op het moment dat hij gebruik zou maken van massavernietingswapens. Waarom zou hij dat risico dan toch nemen? De enige verklaring die ik kan bedenken is dat hij totaal geschift is. Opeens dus - want tot voor kort was zijn strategie intelligent en effectief te noemen.
Aan de andere kant weten we ook dat de rebellen gifgas hebben. Kan het zo zijn dat Assads troepen (per ongeluk) gifgas-voorraden van de rebellen hebben opgeblazen? Of dat de rebellen het gas zelf bewust hebben losgelaten, juist om een militaire interventie van het westen af te dwingen?
Misschien wel, misschien niet. Het enige waarvan we op dit moment zeker kunnen zijn is dat we het gewoon niet weten.
Daar komt, niet geheel onbelangrijk, bij dat het westen een dubbele maatstaf hanteert. Als een leger een ander land aanvalt vallen er altijd veel burgerdoden. Vreselijk, maar het hoort bij de gewapende strijd, zeker als één van de strijdende partijen zich willens en wetens achter vrouwen en kinderen verschuilt, zoals de rebellen in Syrië doen. Ook als Assad geen chemische wapens inzet zullen er veel burgerdoden vallen bij aanvallen op de rebellen. Als er 2.000 burgers omkomen bij een gewoon bombardement, is dat dan opeens minder erg? Waarom dan? Wat is daar de redenering precies achter? En als dat net zo erg en dus onacceptabel is, hoe kunnen regeringen dan effectief optreden tegen islamitische terroristen?
Het zijn stuk voor stuk vragen die maar eens beantwoord dienen te worden door westerse regeringsleiders en journalisten. Hoe bepalen zij wat acceptabel is en wat niet? Geef daar helderheid over voor je ook maar iets doet.
Overigens heeft het westen deze situatie natuurlijk aan zichzelf te danken. Er had iets bereikt kunnen worden door het Syrian National Council meteen te steunen toen de onrust uitbrak in Syrië. In plaats daarvan heeft het westen heel lang afgewacht, waardoor er een machtsvacuum ontstond, waar extremisten (gesteund door met name Qatar) dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Hierdoor kunnen we er nu honderd procent zeker van zijn dat als Assad verdwijnt, Syrië vervolgens in handen valt van soennitische extremisten die het land in een islamitische dictatuur willen veranderen, waarin christenen en sjiieten stelselmatig worden opgejaagd, vervolgd en zelfs afgemaakt.
