Gisteren verscheen in Der Spiegel Online International een lang artikel over de nieuwe Duitse eurosceptische elite. Er komt steeds meer Duitse kritiek op de one-size-fits-none-euro en dat is ook heel begrijpelijk, want Duitsland staat op het punt een fatale historische vergissing te begaan. En dat is niet voor het eerst. Gelukkig zijn er in Duitsland ook wat wakkere academici, die wèl het gevaar zien van de dreigende ongebreidelde welvaartsoverdracht richting de Latijnse landen, de armoedzaaiers uit Oost-Europa en -vooral- Frankrijk. Maar hoe serieus moeten we deze 'nieuwe elite' eigenlijk nemen? Ik denk verdraaid serieus. Anders dan in ons weggeinflatteerde onderwijsland kent men in Duitland nog enig respect voor 'Herr Professor' en 'Herr Doctor'. Eén van de mensen die actief de one-size-fits-none-euro bestrijdt is prof. dr. Hans-Olaf Henkel, die op onze
Finance sectie hier al eens gepubliceerd heeft. Maar ook de invloed van dé Duitse wisselkoers expert,
Michaël Vogelsang, mag niet onderschat worden.
In tegenstelling tot ons Jan Salie land, woedt in Duitsland een heftig eurodebat. Mensen zijn graag bereid bijna 70 euro, de gemiddelde prijs van een tegenwoordig popconcert, te betalen om 'euro-meetings' bij te wonen. Luister maar eens naar wat bijvoorbeeld organisator Dirk Müller te melden heeft: 'de euro is te sterk voor de zwakke landen, ze zorgt voor verdeeldheid tussen eurozone landen en richt hele generaties te gronde in Zuid-Europa'. Dat zijn andere woorden dan de slappe kost die hier in Nederland wordt gebezigd door pers en politiek. Hier een citaat uit het artikel:
"There is growing unrest on both the left and right sides of the political spectrum. Both camps are attacking the euro from the fringes, and both aim to collect support from the center of society. Intelligent people, including entrepreneurs, trade unionists, academics and party officials, are starting to team up. Many bill themselves as genuine Europeans. There are also a few conspiracy theorists, crazies and hard-liners. But most are presentable and educated."
De euroscepsis is veel breder en dieper dan uitsluitend de AfD. Mensen als Heiner Flassbeck en Oskar Lafontaine, gewezen staatssecretaris respectievelijk minister van Financiën van Duitsland delen de groeiende euroscepsis. Volgens Flassbeck is de euro uiteindelijk niet te handhaven:
"I have studied all the world's financial crises. What Europe needs to do now is to save what can still be saved."
Met welke landen dan?
"Germany," Flassbeck replies. "Hmm, the Netherlands, Belgium " France? "No, France has to exit." Finland? "Yes, Finland." Germany, Finland, Holland and Belgium. Is there any political vision left? "Oh," says Flassbeck, "the political vision is dead, anyway."
Duidelijke taal. Maar de duidelijkste taal komt toch van prof. dr. Hans-Olaf Henkel, die bezig is een boek te schrijven over de euro. Hij zoekt er nog een titel voor. Gevraagd naar welke titel hij waarschijnlijk zal kiezen antwoordde Henkel:
Maar Duitsland is een verdeeld land. Nog vandaag werd bekend gemaakt dat onze premier Rutte een
'europrijs' in ontvangst mag nemen, de Ludwig-Erhard-Gedenkmünze, wegens diens verdienste aan het beheersen van de eurocrisis. Jammer voor Rutte dat de goudprijs net vandaag flink gekelderd is. Maar die 'Wirtschaftsrat' is dan ook een christen-democratische club, die het huidige beleid van Merkel propageert. Verwonderen doet dat dus niet.
Het belooft niet alleen voor de Franse president Hollande
een hete zomer te worden...
