Fatsoen blijkt zoals wel vaker weer een uiterst rekkelijk begrip in linkse kringen. Ditmaal bij Tubantia-columnist André Manuel, die toegeeft dat hij wel heeft zitten genieten dat de voorgevel van de grootste krant van Nederland werd opgeblazen. ''Zogenaamde aanval op de Vrije Pers? We moeten niet te dramatisch doen!" Het blijken dus heus niet alleen
anonieme Twitterhatertjes en
Tommy Wieringa te zijn die het wel een mooie stunt vonden van een stel criminelen om een aanslag te plegen op
De Telegraaf. Ditmaal is het André Manuel, een cabaretier die een wekelijkse column heeft in het plaatselijke nieuwsblad
Tubantia. Hij schrijft gewoon open en bloot dat de grootste krant van Nederland de ramkraak, gesloopte façade, vuur, rook en schade allemaal lekker
over zichzelf heeft afgeroepen:
"Ik ga hier ook niet meehuilen met de rechtse wolven in het bos van die Fabeltjeskrant. Als er één krant is die het, historisch gezien, dik verdiend heeft om eens in de hoek te zitten waar de klappen vallen, is het de Telegraaf wel.
Het was ook een beetje potsierlijk hoe ze daar reageerden op de aanslag, met in koeienletters de tekst 'Wij Zwijgen Nooit!' op de voorpagina. We weten allemaal dat het er maar net aan ligt welk land ons gaat bezetten om erachter te komen in welke taal die krant het een jaar of vijf op een zwijgen zet."
Even checken: haatdragende taal over rechts in het algemeen, en rechtse media in het bijzonder? Check. Een aanval op de vrije pers bagatelliseren, en daarbij ook net doen alsof aanslagen mensen niet bang maken? Check. En tenslotte: nog even verwijzen naar het foute oorlogsverleden van De Telegraaf, ondanks dat dat 70 jaar geleden is en iedereen die destijds bij de krant werkte allang overleden is? Checkerdecheck.
Ik had nog nooit van hem gehoord, maar vandaag heeft André Manuel bepaald geen goede eerste indruk gemaakt. Hij ontpopt zich als een misselijk mannetje met een grandioos gebrek aan inlevingsvermogen. Een aanslag op je pand is geen "kleine prijs om te betalen", zoals absurde André stelt. Het is angstaanjagend en het kost moed om dan gewoon door te gaan op de oude weg. Ja, teksten als "Wij Zwijgen Nooit" kan je 'potsierlijk' noemen, maar dat redacteuren over hun angst moeten heenstappen snapt iedereen met ook maar een greintje empathie.
André Manuel blijkt dus ook zelfs niet daarover te beschikken. Hij blijkt een naargeestig figuur dat stiekem hoopt dat iedereen die hem te 'rechts' is een gewelddadige aanslag op z'n dak krijgt. Maar wee je gebeente als je er dan wat over zegt, want dan ben je aan het "meehuilen met de rechtse wolven in het bos." Wát een stuk tuig.