Je moet het ook maar gewoon durven: Benjamin Netanyahu hield deze week een kersttoespraak waarin hij zijn trots en waardering uitsprak voor de christelijke gemeenschap in Israël en voor christenen wereldwijd. In een regio waar christenen stelselmatig vervolgd worden en waar weinig tolerantie is voor andermans geloof, garandeert Israël vrijheid van godsdienst voor iedereen. Het is een steunbetuiging van een verademende ondubbelzinnigheid. Netanyahu noemde zelfs de naam van Jezus in zijn toespraak, een zeldzaamheid voor een regeringsleider. Het doet vermoeden dat de Israëlische premier nog weet wat de oorsprong van Kerstmis is. Dat pleit voor hem, want het christendom is in Israël een minderheidsgodsdienst.
Dit ligt anders in de Verenigde Staten van Amerika, waar bijna tachtig procent van de bevolking zich christen noemt. Ook Amerika heeft een regeringsleider, van wie men wel beweert dat ie goed is in het houden van toespraken. Toch lukte het Barack Hussein Obama niet de naam van Jezus te noemen in zijn kersttoespraak van 2010. Wel spreekt hij consequent over de heilige koran.
Nog zon leuk land: Nederland (West-Europa).
Ik ga er maar even van uit dat u niet verbaasd bent dat de NOS de toespraak van Netanyahu doodzwijgt. Vervolgde christenen zijn immers vreemde wezens die hun eigen kerken in brand steken om moslims zwart te maken. Tenminste, als we Lex Runderkamp van de Nederlandse Omroep Stichting moeten geloven, quod non goddank.
In Nederland kennen we de armoede dat de regeringsleider geen officiële kerstrede houdt. Volgens onze huidige regeringsleider bestaat armoede overigens niet, maar ik zou ervan willen maken: armoede is wanneer iets niet bestaat; wanneer men doet of iets niet bestaat. Kerst bijvoorbeeld. De gemeente Den Haag, heeft onlangs een zogeheten- even een slokje water, sorry- heeft onlangs een Vredesboom in het stadhuis geplaatst. Iets wat onze voorouders een kerstboom noemden inderdaad. Vredesboom, dat is een woord waarvan de leegte je heel droevig kan stemmen. Leve Den Haag dus, tevens de geboorteplaats van onze huidige minister-president, de man die de armoede in Nederland heeft afgeschaft.
Een andere naam voor kerstboom: wat mij betreft een zoveelste voorbeeld van de neiging de christelijke erfenis van onze cultuur uit te wissen. Nu denkt u wellicht: maar een kerstboom was toch juist een heidens element van het kerstfeest? Ja, maar weet u wat nu zo jammer is: het woord kerstboom bestaat uit twee delen: het woord kerst, verwijzend naar Christus, en het woord boom, verwijzend naar een spar, het heidense element. Kijkend naar het vervangende woord vredesboom zien we dat het heidense deel van de samenstelling zorgvuldig geconserveerd is en het christelijke deel al even zorgvuldig is uitgewist. Een woordenspel wellicht, maar zoals Job Cohen ooit zei: woorden doen ertoe.
Onze regeringsleider houdt dus geen toespraak in het kader van Kerstmis, ons staatshoofd doet dat wel. Binnenkort is het weer tijd voor de vredestoespraak (voorheen kersttoespraak) van onze koningin. Zou het niet mooi zijn als zij net als Benjamin Netanyahu haar waardering zou uitspreken voor een gemeenschap van een minderheidsgodsdienst uit haar koninkrijk? Als Netanyahu de christenen noemt, kan Beatrix wellicht de Joodse gemeenschap noemen. Met het levensgrote risico dat de PVV zich weer aangevallen voelt. Want openlijke steun voor de Joodse gemeenschap zou na het debat over de rituele slacht zomaar eens gezien kunnen worden als indirecte kritiek op de PVV.