DENK-bobo Kuzu geeft totaal contraproductief advies : 'Erken Palestina, dan komt er vrede!'

Die lolbroek van een Tunahan Kuzu probeert duidelijk weer eens de leukste in de Tweede Kamer te zijn. Dat blijkt wel weer uit een video die meneer woensdagmiddag op zijn Facebookpagina plaatste.

Het onderwerp van deze keer: het Israëlisch-Palestijnse conflict. Het sleept al sinds de oprichting van Israël eind jaren '40 door, en een oplossing lijkt verder weg dan ooit. Dat is ook niet zo verrassend: verschillende Palestijnse bewegingen zoals Hamas - de terreurgroep die Gaza met harde hand bestuurt - weigeren nog steeds resoluut om Israël, dat al bijna 70 jaar opnieuw bestaat, te erkennen als staat. Niet alleen nu, maar simpelweg nooit: de uitkomst van eventuele onderhandelingen kan wat betreft die islamistische gekken dus nooit zijn dat de joodse staat bestaansrecht krijgt.

Zolang dat standpunt gehandhaaft blijft, heeft het natuurlijk geen enkele zin om ook maar aan de onderhandelingstafel plaats te nemen. Laat staan dat je al bij voorbaat goedkeurt dat er een Palestijnse staat zou komen, die dus, in ieder geval gedeeltelijk, bestuurd zou worden door het zwaar antisemitische Hamas. Toch is dat precies wat de Nederturkse Tunahan Kuzu, het opperhoofd van DENK, voor zich ziet als oplossing. Volgens meneer moet Nederland dan ook bij voorbaat 'Palestina' als staat erkennen, zelfs wanneer zelfs hij ziet dat die staat er (nog) niet is. Wat niet is, kan nog worden, niet waar?

Dat dit ronduit contraproductief is, moge duidelijk zijn. "Hoe kun je spreken van een twee-statenoplossing als je één van die staten niet erkent?" vraagt Kuzu zich af. Die vraag zou ik hem ook kunnen stellen: wanneer gaan Kuzu en zijn Israël-hatende vriendjes de enige democratie in het Midden-Oosten eens erkennen? Punt is: bij zo'n eventuele twee-statenoplossing - mocht het echt zover komen, wat ik sterk betwijfel - zou de wereld natuurlijk Palestina moeten erkennen. Alleen: die oplossing is er dus nog lang niet, juíst omdat de Arabieren twee staten absoluut niet zien zitten. Eén staat is hun devies, en dan natuurlijk de Palestijnse.

Nee, een land erkennen dat de uitkomst zou moeten zijn van gesprekken, werkt gewoon niet. In plaats van dat we zulke ongein uithalen, moeten we de druk op die lui juist opvoeren: kom nu eindelijk eens met concessies - Israël erkennen bijvoorbeeld zou een mooi begin zijn - als je wilt dat er ooit vrede komt. Maar dát komt natuurlijk niet in ome Tuna op, hè.