De Westerse steun voor terroristen

En het is niet alleen Obama die zich aan zoiets bezondigt: naast de VS staat ook de EU klaar om het ene terreurbewind na het andere van steun te voorzien. Wie er kritiek op heeft wordt steevast weggezet als een “islamofoob”. Want hoe erg is het nu, om die oh-zo-democratische regeringen te steunen, die zijn ontsproten als gevolg van de Arabische lente? We moeten juist blij zijn dat al die nare dictaturen omver zijn geworpen! Nietwaar?

Nee. Niets van aan. Politiek correcte commentatoren in een veilig land als het onze hebben makkelijk praten; vrouwen die worden verkracht door knokploegen van islamistische regeringen weten wel beter. Christenen die de lichamen van hun vermoorde kinderen—onthoofd en verbrand—moeten begraven kennen de vreselijke waarheid: de daders zijn akelig vaak ingehuurd met Westers krediet. Hun wapens zijn steevast geleverd met de hartelijke groeten van Barack Obama.

Wij kunnen het makkelijk negeren, maar in de landen waar men de gevolgen van onze misdadige hypocrisie ondervindt, heeft men door hoe erg het in werkelijkheid is. En als we eerlijk zijn, weten wij het ook: de VS en de EU leveren steun aan corrupte en extremistische tirannen en would-be tirannen (die dan "rebellen" heten of "vrijheidsstrijders") in Tunesië, Libië, Egypte, Syrië...

En we hoeven niet te pretenderen dat de leiders die daar voorheen zaten (en in het geval van Assad, nog steeds zitten) lieverdjes genoemd kunnen worden. Maar het waren tenminste geen geloofsextremisten die hun rabiate dogmatisme aan al hun landgenoten op wensen te leggen—te vuur en te zwaard. Letterlijk.

Dat zijn juist wel de types die aan de macht zijn gekomen in de Arabische "lente", en hun tirannie krijgt brede steun van Obama en van onze eigen Europese politici. Egyptische parlementsleden die oproepen tot het vergassen van alle Joden? Willen we niet weten. Koptische kerken in brand gestoken? Dat zendt de NOS liever niet uit. De Syrische "vrijheidsstrijders" die massamoord op burgers plegen, en zelfs de lijken van hun slachtoffers nog in stukken snijden? Het is niet politiek correct om het daar over te hebben.

Laat staan dat we kritiek hebben op de democratische regeringen van Libië en Tunesië. Frans Timmermans was er onlangs nog op bezoek. Wat is het toch "goed op weg" daar! De wetgeving die alle religies anders dan de islam steeds verder inperkt, daar spreken we niet over. De systematische erosie van burgerrechten is ook geen gepast onderwerp. Ze zijn immers nog "aan het groeien", daar. We moeten het tijd geven.

Hoe lang dan nog, eigenlijk? Tot er overal een soort theocratie is gevestigd? Want die kant gaat het op. Tunesië, Libië, Egypte, Syrië: vier keer Iran, straks, als we op de huidige weg doorgaan. Godsdienstwaanzinnigen aan de macht, op onze kosten, en met onze steun. Zijn wij soms gek?

Liever dan deze problematiek aan te kaarten—dat is maar lastig—maken onze politici clowneske excuses voor een slavernijverleden waar geen mens dat vandaag leeft ooit iets mee te maken heeft gehad. Dáár is wel aandacht voor. We wentelen graag in die rare erfzonde, maar onze huidige zonden negeren we liever.

Want het zijn zonden. Zo lang wij geld en steun geven aan despoten en moordlustige islamisten zijn wij medeschuldig aan elke steniging, elke verkrachting, elke massamoord, elke platgebrande kerk... Er kleeft ook bloed aan onze handen. In plaats van excuses voor wangedrag van reeds lang gestorven mensen in een ver verleden zou het goed zijn als we eens iets deden aan het wangedrag van onze politieke leiders van vandaag. De kans dat die naar ons luisteren is klein—ik krijg langzamerhand het idee dat de democratie in ons land eigenlijk niet minder oppervlakkig is dan in Egypte—maar toch moeten we protest aantekenen tegen de Westerse steun voor een stel terroristen dat de macht heeft gegrepen.

Al is het maar zodat we onszelf in de spiegel kunnen aankijken, en zeggen: wij hebben dat kwaad niet moedwillig gesteund.