De vrienden van de EU

Het zal u niet ontgaan zijn: inmiddels zijn de verkiezingen voor het Europees Parlement in full swing. Intussen is er in Nederland gestemd. En zoals het altijd gaat zijn er winnaars, verliezers, ontevredenen en duiders.

37% van het electoraat heeft de moeite genomen haar stem uit te brengen. 63% bleef apathisch thuis. Deze groep bleef thuis, omdat ze ervan overtuigd is dat stemmen toch geen zin heeft. Van wie zouden die stemmers dat geleerd hebben?

In aanloop naar de Europese Parlementsverkiezingen 2014 werd er door diverse partijen geroepen dat Brussel niet naar de Europese burgers luistert en dat iedereen tegen de EU moet zijn.

De verborgene boodschap achter het “Brussel luistert niet” is: “dus blijf maar thuis want stemmen heeft toch geen zin”. Een grote groep van de stemgerechtigden hoorde die boodschap en bleef daadwerkelijk thuis. Omdat stemmen nu eenmaal geen zin heeft, zo leerden ze. Deze grote groep stemgerechtigden is willens en wetens machteloos gemaakt, deze kiezers hebben zich als makke schapen machteloos laten maken omdat ze de verborgen boodschap “dus blijf maar thuis want stemmen heeft toch geen zin” keer op keer hoorden en geloofden.

63% van de stemgerechtigden had het verschil kunnen maken als ze zich niet had laten ontmoedigen door juist die partijen die de stem van die groep zo keihard nodig heeft. Begint de ironie al een beetje door te dringen?

In een bericht van RTL-journalist Jos Heymans las ik, dat Wilders stelde dat 65% van zijn aanhang niet is gaan stemmen. Hoe zou dat nou komen? Omdat hij zijn achterban stelselmatig heeft gedemotiveerd om de moeite te nemen om een stem uit te brengen. Omdat hij constant de verborgen boodschap de media in slingerde. Vind je het gek dat mensen dan niet op komen dagen? Ik niet.

Hoe anders is dat gegaan in Engeland. De boodschap van UKIP stond lijnrecht tegenover de de-activerende boodschap van Nederlandse eurokritische partijen.

Waar in Nederland het electoraat ontmoedigd werd, activeerde UKIP haar kiezer. “Wij kunnen Brussel naar ons laten luisteren” was de slogan. De onderliggende boodschap was “dus ga stemmen!”. Het resultaat moge duidelijk zijn: UKIP heeft een fenomenale winst behaald.

Dit is een wijze les voor eurokritische partijen: als je wilt winnen dan zal je je achterban moeten activeren, motiveren, er aan de haren bijsleuren. Accepteer niet dat het grootste deel van je achterban thuis blijft.

Accepteer. Het. Niet.

Blijven we ons als weerloze schaapjes gedragen, die ook niet-stemmen als een keiharde tegenstem zien, dan zal er nooit iets veranderen. Dan steun je de situatie die je wilt bestrijden.

Het resultaat is dan een teleurgestelde groep die van de EU afwil en een zeer tevreden groep ongekozen bestuurders in Brussel. De keuze is daarom eenvoudig: Schoppen we onszelf van de bank af of blijven we Vrienden van de EU?

U kunt mij volgen op Twitter: @petervandijken. Ik heb gestemd op de enige eurokritische partij die wel alles op alles zette om haar (helaas nu nog kleine en potentieel forse) achterban de stembusgang te laten maken: Artikel50