De VN: een impotent, moreel failliet en peperduur gedrocht

De VN, ik ben er wel klaar mee.

Het is september 1931. Japan kampt met een explosieve bevolkingsgroei en een tekort aan grondstoffen. Om hun honger te stillen valt het Japanse Kanto leger, zonder hun gekozen regering te informeren, de Chinese Mantsjoeri regio binnen. Binnen een nacht valt de hoofdstad Mukden, waar de Japanners reeds troepen gestationeerd hadden. In december was het grootste deel van de Mantsjoeri regio succesvol geannexeerd door Japan.

Het jaar is 1934. De Italiaanse fascist Benito Mussolini begint aan het realiseren van zijn droom: het herstichten van het Romeinse Rijk. Italië had al koloniën in Eritrea en Italiaans Somaliland, maar Mussolini had zijn zinnen gezet op Abessinië, het hedendaagse Ethiopië.

In december lokten de Italianen een militair conflict uit met de Abbesijnen bij een oase in de Ogaden regio, een gebied dat ver binnen de grenzen van Abessinië lag. Hierop volgde spoedig de Italiaanse invasie. De keizer van Abessinië, Haile Selassie, wendde zich tot de voorloper van de Verenigde Naties, de Volkerenbond.

Beide beiden gebeurtenissen waren een testcase voor de Volkerenbond, die was opgericht met het doel conflicten voortaan middels dialoog in plaats van gewapende strijd op te lossen. Het ietwat primitieve en slecht bewapende Abessinië werd binnengevallen door Volkerenbond lidstaat Italië en Mantsjoerie werd binnengevallen door Volkerenbond lidstaat Japan.

Haile Selassie kwam de Volkerenbond hoogstpersoonlijk vragen of zij nu bereid waren hun idealen waar te maken. En de Volkerenbond moest destijds laten zien of zij de Japanse imperialisten tot een halt konden roepen.

Maar helaas, de Volkerenbond deed toen wat de Verenigde Naties nog steeds doet als het er op aankomt: falen. En niet zo’n beetje, nee, op monumentale wijze falen. De Volkerenbond veroordeelde Japan unaniem en het land werd tot internationale paria verklaard. Het mocht echter niet baten, Japan legde de verklaring naast zich neer en de vertegenwoordiger verliet rustig de zaal. Zeer terecht dacht Japan: wat willen ze maken dan?

Wat Italië betreft bereikte de Volkerenbond ook helemaal niets. In beide gevallen kwam de Bond niet verder dan compleet ineffectieve economische sancties, en in beide gevallen werd de bedreigde regio genadeloos onder de voet gelopen. .

Toen al werd een essentiële waarheid duidelijk: de Volkerenbond beschikte niet over de middelen en beginselen om een agressieve en ideologisch geïnspireerde vijand te beteugelen. Zij had immers geen eigen strijdmacht en moest voor een militaire leverage rekenen op de grote mogendheden.

Maar, de Volkerenbond stond ondanks het gebrek aan feitelijke capaciteit wel dichter bij het ideaal van een meer democratische en vredige wereld. Zij waren namelijk, in tegenstelling tot General Assembly van de huidige Verenigde Naties nog niet gekaapt door ondemocratische regimes die via de VN hun sterk ideologische agenda´s vorderen. Ook had de Volkerenbond nog niet de dubieuze eer een podium te bieden aan de meest misselijke grap van de moderne tijd: de VN mensenrechtenraad. 

Dit zijn de spelregels van de VN Algemene Vergaderingen, waar niet bindende resoluties worden behandeld: elke staat heeft één stem, ongeacht hun trackrecord wat mensenrechten betreft, ongeacht het feit of zij een democratie zijn en ongeacht hoeveel zij financieel bijdragen aan de VN als instituut.

De VN telt sinds de proclamatie van Zuid-Soedan 193 lidstaten. Binnen de VN zijn er politieke allianties die meestal als één blok hun stem uit brengen. West-Europa behoort, samen met de Verenigde Staten tot de Western European and other Groups (WEOG). Dit blok telt 28 staten.

De twee grootste groepen binnen de VN zijn de G77 & China en de Non Aligned Movement (NAM) en bestaan uit respectievelijk 132 en 117 lidstaten. De G77 stelt het zich als doel de derde wereld economie te bevorderen. De NAM verwijst naar een alliantie die zogenaamd neutraal was tijdens de koude oorlog, maar van neutraliteit is absoluut geen sprake meer.

Binnen de NAM behoort de Organisations of Islamic Cooperation (OIC) met 56 islamitische landen tot grootste blok. De OIC is o.a. bekend door hun Cairo Verklaring van de Mensenrechten, die alle mensenrechten eventjes als ondergeschikt aan de sharia verklaren, en hun onvermoeibare strijd tegen vermeende islamofobie – overigens een door henzelf geëxploiteerde strijdkreet.

Het probleem met de VN is, gek genoeg, dat het daadwerkelijk een afspiegeling van de wereld is. En de wereld is op het Westen na, politiek gezien een nare bedoeling. In de VN telt alleen kwantiteit en het Westen is hopeloos in de minderheid. Dit zou allemaal in principe geen probleem zijn, maar het onvergefelijke is: het Westen betaalt deze dierentuin.

De VS betaalde in 2010 $7,691,822,000 aan de VN, dit is 22% van het hele VN budget. De verplichte contributie van een lidstaat aan de VN wordt bepaald aan de hand van hun Bruto Nationaal product, maar de realiteit komt op het volgende neer:

Negen landen, namelijk de VS, Japan, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Italië, Canada en Spanje betalen meer dan 70% van het gehele VN budget. Dit terwijl bijvoorbeeld de meest prominente kracht binnen de OIC en dus binnen de NAM, het steenrijke Saoedi Arabie, slechts 0,7% van het budget betaald.

De VN Algemene Vergadering is een onwaardige en moreel failliete poppenkast, maar hun resoluties zijn godzijdank niet bindend. Is de Veiligheidsraad dan nog een baken van hoop? Nee, want de Veiligheidsraad heeft China en Rusland als permanente leden en hun buitenlands beleid kent geen enkele ethiek, verantwoordelijkheidsgevoel of compassie voor menselijk leven. Als het hun belangen schikt zullen zij zelfs de ergste genocide door de vingers zien.

Ondanks alles toont de huidige politiek altijd nog een onbegrijpelijk groot vertrouwen in de VN en wordt het morele faillissement zelden aan de kaak gesteld. Ondertussen maakt de VN zich weer eens belachelijk rondom Syrië. Waarnemingsmissies, three step peace plans, ga zo maar door. De impotentie van de VN wordt overigens perfect verpersoonlijkt door de Messias van de globalisten: Kofi Annan.

De VN is een peperduur, log, ineffectief en moreel illegitiem bureaucratisch gedrocht. Bovendien betaalt het Westen het podium voor hun vijanden. Waar zijn we mee bezig?

Persoonlijk ben ik helemaal klaar met de VN en acht ik alleen de onderstaande speech nog gepast voor de Algemene Vergaderingen. Bijvoorbeeld als de VS zich voor mogelijk militair ingrijpen tegen Iran moet verantwoorden.

Doe mij maar de NAVO, minus Turkije.